இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்) 24ஆவது அகில இந்திய மாநாடு நடைபெற உள்ள நிலையில், கட்சியின் தத்துவார்த்த ஏடான THE MARXIST (தி மார்க்சிஸ்ட்)-ல் வெளியாகியுள்ள தேர்வு செய்யப்பட்ட கட்டுரைகளின் சாராம்சம் இங்கு வெளியிடப்படுகிறது. இந்திய சுதந்திரத்தின் 77 ஆண்டுகள் நிறைவடைந்துள்ளன. ஆகஸ்ட் 15, 1947 அன்று நாம் பெற்ற சுதந்திரம் நீண்ட போராட்டத்தின் முடிவாகும். நீதி, சமத்துவம், சமூக முன்னேற்றம் ஆகியவற்றிற்காக பல தலைமுறைகள் தியாகம் செய்துள்ளன. இந்த சுதந்திரப் போராட்டத்தில் கம்யூனிஸ்டுகளின் புரட்சிகரமான பங்களிப்பை இந்திய கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தின் மகத்தான தலைவர்களில் ஒருவரும் மேற்குவங்க முன்னாள் முதல்வருமான ஜோதிபாசு எழுதியுள்ள இக்கட்டுரை (The Communists and the Indian Freedom Struggle - Marxist, XXXVII, 3-4, July - December 2021) விளக்குகிறது. இக்கட்டுரை 1997-ல் சுதந்திரப் பொன்விழா ஆண்டில் எழுதப்பட்டு, 2021இல் மறுபிரசுரம் செய்யப்பட்டது.
இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தில் கம்யூனிஸ்டுகளின் பங்கு
இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் 1885-இல் தோற்றுவிக்கப்பட்டாலும், ஆங்கிலேய ஆட்சிக்கு எதிரான மக்கள் எதிர்ப்பு அதற்கு முன்பிருந்தே இருந்தது. பழங்குடியினர் கிளர்ச்சிகள், விவசாயிகள் போராட்டங்கள், 1857 புரட்சி போன்றவை இதற்கு சான்றுகள். காங்கிரஸ் மூலமாகவே இந்திய தேசியவாதம் படிப்படியாக முறையான வடிவம் பெற்றது. காங்கிரஸின் ஆரம்பகால தலைவர்கள் பிரிட்டிஷ் பேரரசின் “பிரிட்டிஷ் அல்லாத” கொள்கைகளை வெளிப்படுத்துவதில் கவனம் செலுத்தினர். தாதாபாய் நௌரோஜி போன்றோர் இந்தியாவின் செல்வம் இங்கிலாந்துக்கு கொண்டு செல்லப்படுவதை சுட்டிக்காட்டினர்.
சுதேசி இயக்கம்
1905 வங்கப் பிரிவினைக்கு எதிராக சுதேசி இயக்கம் தொடங்கியது. இது காங்கிரசில் மிதவாதிகள்-தீவிரவாதிகள் பிரிவினைக்கு வழிவகுத்தது. எனினும், மக்கள் போராட்டத்தின் வலிமையால் 1911-இல் வங்கப் பிரிவினை ரத்து செய்யப்பட்டது.
காந்தியின் தலைமையில்
காந்தியின் வருகை இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது. அகிம்சை வழி போராட்டம், சத்தியாகிரகம் மூலம் அவர் இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தை மக்கள் இயக்கமாக மாற்றினார். சம்பரான், கைரா, அகமதாபாத் சத்தியாகிரகங்கள் மூலம் விவசாயிகள், தொழிலாளர்கள் பிரச்சனை களில் தலையிட்டார். ரௌலட் சட்ட எதிர்ப்பு, ஒத்துழை யாமை இயக்கம், உப்புச் சத்தியாகிரகம், வெள்ளை யனே வெளியேறு இயக்கம் ஆகியவற்றின் மூலம் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் அடித்தளத்தை அசைத்தார்.
கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் தோற்றம்
1920-இல் தாஷ்கண்டில் எம்.என். ராய், அபானி முகர்ஜி உள்ளிட்டோரால் இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி தோற்றுவிக்கப்பட்டது. கல்கத்தா, பம்பாய், சென்னை, லாகூர் ஆகிய நகரங்களில் கம்யூனிஸ்ட் குழுக்கள் உருவாக்கப்பட்டன. கம்யூனிஸ்டுகளின் வளர்ச்சியைத் தடுக்க பிரிட்டிஷ் அரசு கடும் அடக்குமுறையை கையாண்டது. 1924இல் கான்பூர் சதி வழக்கில் முசாபர் அகமது, எஸ்.ஏ.டாங்கே போன்ற தலைவர்கள் கைது செய்யப்பட்ட னர். எனினும் இது தொழிலாளர்கள், அறிவுஜீவிகள் மத்தியில் சோசலிச சிந்தனையைப் பரப்ப உதவியது.
முழு விடுதலைக்கான போராட்டம்
கம்யூனிஸ்டுகள் தொழிலாளர்கள், விவசாயிகள் மத்தியில் பெரும் செல்வாக்கு பெற்றனர். 1928இல் மட்டும் 200-க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர் வேலை நிறுத்தங்கள் நடத்தப்பட்டன. மகாராஷ்டிராவில் கிர்னி கம்கார் யூனியன் தலைமையில் ஜவுளித் தொழிலாளர்கள் வேலைநிறுத்தம் குறிப்பிடத்தக்கது. முழு சுதந்திரம் கோரி காங்கிரஸ் மாநாட்டில் 50,000 தொழிலாளர்கள் ஊர்வலம் நடத்தினர். 1921 அகமதாபாத் காங்கிரஸ் மாநாட்டில் முழு சுதந்திர தீர்மானத்தை முன்மொழிந்தவர்களும் கம்யூனிஸ்டுகளே. கம்யூனிஸ்டுகள் தொழிலாளர் போராட்டங்களை நடத்தும் போதே தேசிய விடுதலை குறித்த தெளிவான பார்வையை கொண்டிருந்தனர். 1930-ல் வெளியிட்ட “செயல் திட்டம்” மூலம் சுதந்திரம் பெறுவதற்கான முழுமையான வழிமுறைகளை முன்வைத்தனர்.
மீரட் சதி வழக்கின் தாக்கம்
1929 மார்ச்சில் 33 தொழிற்சங்கத் தலைவர்கள் கைது செய்யப்பட்டு மீரட் சதி வழக்கு தொடரப்பட்டது. முசாபர் அகமது, எஸ்.ஏ.டாங்கே, பி.சி.ஜோஷி உள்ளிட்ட தலைவர்கள் மீது வழக்கு நடத்தப்பட்டது. இந்த வழக்கு மார்க்சிய கருத்துக்களை பரப்புவதற்கான வாய்ப்பாக பயன்படுத்தப்பட்டது.
மக்கள் அமைப்புகளின் வளர்ச்சி
1934-க்குப் பிறகு கம்யூனிஸ்டுகள் தொழிலாளர் இயக்கத்தை மீண்டும் கட்டமைத்தனர். அகில இந்திய மாணவர் சம்மேளனம், முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம், அகில இந்திய விவசாயிகள் சங்கம் ஆகியவை தொடங்கப்பட்டன. வங்கம், கேரளம், ஆந்திரா, பஞ்சாப் ஆகிய மாநிலங்களில் விவசாயிகள் சங்கம் வலுவான இயக்கமாக வளர்ந்தது.
இரண்டாம் உலகப் போரின் தாக்கம்
ஆரம்பத்தில் இரண்டாம் உலகப்போர் ஏகாதிபத்தியப் போராக துவங்கியது. எனவே அதை எதிர்த்த கம்யூனிஸ்டுகள், சோவியத் யூனியன் மீது நாஜிக்கள் படையெடுத்த பின் போரின் தன்மை மாறியதை உணர்ந்தனர். அது பாசிசத்திற்கு எதிரான உலக மக்களின் யுத்தமாக மாறியது. எனவே கம்யூனிஸ்ட்டுகள் போராட்டத்தில் கவனம் செலுத்தினர். இந்த நிலையில், 1942 ஆகஸ்ட் புரட்சியில் நேரடியாக பங்கேற்காவிட்டா லும், காங்கிரஸ் தலைவர்களின் விடுதலைக்காக குரல் கொடுத்தனர்.
கடற்படை எழுச்சி
1946 பிப்ரவரியில் பம்பாயில் கடற்படை வீரர்கள் பெரும் கிளர்ச்சி செய்தனர். பிரிட்டனின் யூனியன் ஜாக் கொடியை அகற்றி காங்கிரஸ், முஸ்லிம் லீக், கம்யூனிஸ்ட் கொடிகளை ஏற்றினர். பொதுமக்கள் ஆதரவும் பெருமளவில் கிடைத்தது. கம்யூனிஸ்டுகள் இந்த எழுச்சிக்கு ஆதரவாக பொது வேலைநிறுத்தம் நடத்தினர். கடற்படை வீரர்கள் மீது குண்டு வீச அரசு முடிவெடுத்த போது வங்காள, அஸ்ஸாம் ரயில்வே தொழிலாளர்கள் வேலைநிறுத்தம் செய்தனர்.
விவசாயிகள் போராட்டம்
தெலுங்கானா, வங்காளம், கேரளம் போன்ற பகுதிகளில் கம்யூனிஸ்டுகளின் தலைமையில் விவசாயிகள் பெரும் போராட்டங்களை நடத்தினர். வங்காள விவசாயிகள் சங்கம், தெபாகா இயக்கத்தை நடத்தியது. “நிஜ் கமரே தான் தோலோ”, “லங்கல் ஜார் ஜமி தார்” போன்ற முழக்கங்கள் எழுப்பப்பட்டன. கேரளாவில் புன்னப்புரா-வயலார் கிளர்ச்சி, தெலுங்கானாவில் நிலப்பிரபுக்களுக்கு எதிரான போராட்டம் ஆகியவை குறிப்பிடத்தக்கவை.
பிரிவினையும் சுதந்திரமும்
இந்து-முஸ்லிம் ஒற்றுமைக்காக கம்யூனிஸ்டுகள் தொடர்ந்து பாடுபட்டனர். 1926-லேயே மதக் கலவரங்களுக்கு எதிராக அறிக்கை வெளியிட்டனர். 1946 கல்கத்தா, நவகாளி கலவரங்களின் போது உறுதியான மதச்சார்பற்ற நிலைபாட்டை எடுத்தனர். கல்கத்தாவில் டிராம்வே தொழிலாளர் சங்கம் மதக்கலவரத்தை எதிர்த்து போராடியது. திரிபுராவில் 10,000 கம்யூனிஸ்ட் தொண்டர்கள் கலவரக் காரர்களை விரட்டியடித்தனர். ஆயினும் பிரிவினையைத் தடுக்க இயலவில்லை. இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிந்தைய போராட்டங் களால், இராணுவத்திலும் எதிர்ப்பு எழுந்ததால், பிரிட்டிஷ் அரசு இந்தியாவை விட்டு வெளியேற முடிவு செய்தது. காங்கிரஸ் தலைமை இந்து-முஸ்லிம் ஒற்று மையுடன் நீண்ட போராட்டத்தை நடத்த தயங்கியது. முஸ்லிம் லீக் வளர்ச்சி பெற்று பிரிட்டிஷாருடன் ஒப்பந்தம் பேசி பிரிவினையை ஏற்றுக்கொண்டது.
சுதந்திர இந்தியா
ஆகஸ்ட் 15, 1947 அன்று பெற்ற அரசியல் சுதந்திரம் முழுமையான சுதந்திரமாக அமையவில்லை. நிர்வாக அமைப்பு காலனிய காலத்தின் தொடர்ச்சியாகவே இருந்தது. காங்கிரஸ் ஆட்சி பெரிய நிலக்கிழார்கள்,
முதலாளிகளின் நலனுக்காக செயல்பட்டது. வர்க்க வேறுபாடுகள் அதிகரித்தன. பிராந்திய ஏற்றத்தாழ்வுகள் வளர்ந்தன.
இடதுமுன்னணி - புதிய முன்மாதிரி
நீண்ட நெடிய போராட்டங்களின் பின்னணியில், மேற்கு வங்கத்தில் ஆட்சிக்கு வந்த இடது முன்னணி அரசு வேறுபட்ட ஆட்சி முறையை கடைப்பிடித்தது. மக்களுக்கு அதிகாரம் அளித்தல், நீதியை அனை வருக்கும் கிடைக்கச் செய்தல், நிலச் சீர்திருத்தங்கள், உள்ளாட்சி அமைப்புகளை வலுப்படுத்துதல், தொழி லாளர் நலன்களை பாதுகாத்தல் போன்றவற்றின் மூலம் புதிய மாதிரியை உருவாக்கியது. ஒட்டுமொத்தமாக சுதந்திரப் போராட்ட வரலாற்றில் கம்யூ னிஸ்டுகளின் பங்களிப்பு குறிப்பிடத்தக்கது. தொழி லாளர்கள், விவசாயிகள், மாணவர்கள் என அனைத்து தரப்பு மக்களையும் ஒருங்கிணைத்து போராட்டங்களை நடத்தினர். வர்க்கப் போராட்டத்தையும் தேசிய விடுதலை யையும் இணைத்துச் சென்றனர். மதச்சார்பற்ற, ஜன நாயகக் கொள்கைகளுக்காக தொடர்ந்து குரல் கொடுத்தனர். சுதந்திரம் பெற்று 50 ஆண்டுகள் கடந்த நிலையில், சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்கள் கனவு கண்ட சமத்துவ சமுதாயம் இன்னும் முழுமையாக உருவாகவில்லை. பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகள், சமூக பாகுபாடுகள் தொடர்கின்றன. மேற்கு வங்கத்தில் இடதுசாரி ஆட்சி காட்டிய வழியில், மக்களை மையப்படுத்திய வளர்ச்சி, அடிப்படை உரிமைகள் பாதுகாப்பு, சமூக நீதி ஆகியவற்றை உறுதி செய்ய வேண்டும். எதிர்காலத்தில் மதச்சார்பற்ற, ஜனநாயக சக்திகளை வலுப்படுத்துவது, பிராந்திய சமநிலை பேணுவது, சமூக-பொருளாதார சமத்துவத்தை நிலைநாட்டுவது ஆகியவற்றின் மூலமே சுதந்திரப் போராட்ட தியாகிகளின் கனவுகளை நனவாக்க முடியும். மக்களு டன் இணைந்து செயல்படும் போதே அரசியல் வெற்றி சாத்தியம் என்ற படிப்பினையை சுதந்திரப் போராட்ட வரலாறு நமக்கு கற்றுத் தருகிறது
“தீவிரவாத அரசியலின் ஏமாற்றம், கிலாபத் இயக்கத்தின் தோல்வி, தொழிலாளர் மற்றும் விவசாயிகளின் வளர்ந்து வரும் அதிருப்தி ஆகியவற்றின் சூழலில், புதிய சித்தாந்தம் மற்றும் தலைமைக்கான தேடலில் இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி உருவானது
“வங்காள - அஸ்ஸாம் ரயில்வே ஊழியர்கள் பம்பாய் கடற்படை எழுச்சிக்கு ஆதரவாக நடத்திய வேலைநிறுத்தம் நினைவில் கொள்ளத்தக்கது. பிரிட்டிஷ் ராயல் இந்திய கடற்படை, கிளர்ச்சி வீரர்கள் மீது 24 மணி நேரத்திற்குள் சரணடையாவிட்டால் குண்டு வீசப்படும் என அரசு அச்சுறுத்திய போது இந்த வேலைநிறுத்தம் நடந்தது.
“மேற்கு வங்கத்தில் இடது முன்னணி அரசு மக்களுக்கு அதிகாரமளித்தல், நீதியை வீட்டு வாசலுக்கு கொண்டு செல்லுதல், அடிப்படை நில சீர்திருத்தங்களை அறிமுகப்படுத்துதல், உள்ளாட்சி அமைப்புகளை வலுப்படுத்துதல் மற்றும் மாநில தேவைகளுக்கு ஏற்ப தொழில்மயமாக்கலை ஊக்குவித்தல் மூலம் இந்தியாவை ஆள்வதற்கான புதிய மாதிரியை முன்வைத்தது”
“தாதாபாய் நௌரோஜி இங்கிலாந்து உலகின் முதல் தொழிற்சாலையாக மாறியது இந்தியாவின் செல்வத்தை சுரண்டியதன் விளைவு என்பதை சுட்டிக்காட்டினார். முதல் தலைமுறை காங்கிரஸ் தலைவர்களின் பொருளாதார விமர்சனம் பின்னாளில் தீவிர காங்கிரஸ் தேசியவாதத்திற்கு அடித்தளமிட்டது.”
“தெபாகா இயக்கம், புன்னப்புரா-வயலார் கிளர்ச்சி, தெலுங்கானா போராட்டம் போன்றவை சிறந்த சமூக அமைப்பிற்கான நமது தொடர் போராட்டத்திற்கு உத்வேகம் அளிக்கும். மனிதரால் மனிதர் சுரண்டப்படாத சமுதாயத்தை உருவாக்குவதே நமது இலக்கு.”
“1942-44 காலகட்டத்தின் கடின நாட்கள் நமக்கு கற்றுத்தந்த பாடம் என்னவென்றால், மக்களுடன் உறுதியாக நிற்கும் போது தற்காலிக பின்னடைவுகள் இருந்தாலும் நமது அரசியல் நிலைப்பாட்டை தக்க வைத்துக் கொள்ள முடியும் என்பதே.”