அகில இந்திய மாநாடு

1917 - சிவவர்மா

சோவியத் புரட்சியும் இந்திய விடுதலை வீரர்களின் ஈர்ப்பும்

செந்தளிர்கள் முளைத்த மண்

பனிப்போர்வை சூழ்ந்த ரஷ்யாவின் மண்ணில் ஒரு புதிய சூரியன் உதித்தது. 1917-ல் லெனினின் தலைமையில் வெற்றி கண்ட சோவியத் புரட்சி, இந்திய விடுதலைப் போராட்ட வீரர்களின் இதயங்களில் புதிய நம்பிக்கையை விதைத்தது. நாடு கடத்தப்பட்ட புரட்சியாளர்கள், முகாஜிர் இயக்கத் தோழர்கள், கதார் இயக்க வீரர்கள் என பல்வேறு புரட்சிப் பாதையில் பயணித்தவர்கள் லெனினின் சிந்தனையால் ஈர்க்கப்பட்டனர். குறிப்பாக பஞ்சாப், வங்காளம், உத்தரப்பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த சிவவர்மா, பிருத்விசிங் ஆஸாத், கிஷோரிலால் போன்ற தியாகிகள் மார்க்சியத்தின் புதிய பாதையில் அணிதிரண்டனர். தொழிலாளி வர்க்கத்தின் விடுதலைக்காக போராடிய தலைவர்கள், இங்கிலாந்தில் படித்து திரும்பிய இளம் கம்யூனிஸ்டுகள், காந்தியத்தில் நம்பிக்கை இழந்து இடதுசாரி சிந்தனையால் ஈர்க்கப்பட்ட தேசியவாதிகள் என பல்வேறு பின்னணியில் இருந்து வந்தவர்கள் ஒன்றிணைந்தனர். சோவியத் யூனியனின் சமத்துவக் கொள்கையால் ஈர்க்கப்பட்ட அறிவுஜீவிகளும் இணைந்து கொண்டனர். இவர்கள் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் அடித்தளத்தை உருவாக்கினர்.  இந்த புதிய கட்சி, தொழிலாளர், விவசாயிகள் மற்றும் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் விடுதலைக்கான புதிய பாதையை வகுத்தது. அவர்களின் கனவுகள் இன்றும் தொடர்கின்றன.

1918 - என்.கிருஷ்ணசாமி

முதல் உலகப்போர் முடிவில் ரயில்வே தொழிலாளர் போராட்டம்

தொழிலாளர் போரில் ஒரு தியாக சரிதம்

முதல் உலகப்போரின் முடிவில் (1918), ஆங்கிலேய ஆட்சி இந்திய ரயில்வே தொழிலாளர்களை நசுக்கத் திட்டமிட்டது. வங்காள-நாக்பூர் ரயில்வேயில் பணிபுரிந்த 21,000 தொழிலாளர்களில், காரக்பூர் பணிமனையின் 10,000 தமிழ், தெலுங்கு தொழிலாளர்கள் முதல் கட்டமாக பணி நீக்கம் செய்யப்பட்டனர். தொழிலாளர்களின் குரலாக ம.சிங்காரவேலர், வி.ஆர்.காளப்பா, முகுந்தலால் சர்க்கார் ஆகியோர் களத்தில் குதித்தனர். முன்னதாகவே சிங்காரவேலர், முகுந்தலால் சர்க்காருடன் தொடர்பில் இருந்தார். லில்லுவா, காரக்பூரில் அவர்கள் தீவிர போராட்டத்தை முன்னெடுத்தனர். அடுத்து தென்னிந்திய ரயில்வேயில் புயல் வீசியது. பொன்மலை, நாகப்பட்டினம், போத்தனூர், திருச்சி பணிமனைகளை மூடி, 3,200 தொழிலாளர்களை வேலை நீக்கம் செய்ய நிர்வாகம் முடிவெடுத்தது. தொழிலாளர்களை கட்டாய ஓய்வு பெறவும், தொழில்திறன் தேர்வு எழுதவும் நிர்பந்தித்தது. டி.கிருஷ்ணசாமி பிள்ளை தலைமையில், சிங்காரவேலர், முகுந்தலால் சர்க்கார் உள்ளிட்டோர் வேலைநிறுத்தக் குழுவை உருவாக்கினர். ஆட்குறைப்பு மற்றும் திறன் தேர்வு உத்தரவுகளை திரும்பப் பெற வேண்டும் என்று கோரினர். நிர்வாகம் மறுத்ததால், 1928 ஜூலை 19 நள்ளிரவில் வேலைநிறுத்தம் தொடங்கியது. தூத்துக்குடி, விழுப்புரத்தில் போராட்டக்காரர்கள் மீது துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தப்பட்டது. தஞ்சாவூரிலிருந்து திருச்சி செல்லும் வழியில் சிங்காரவேலரும் முகுந்தலால் சர்க்காரும் கைது செய்யப்பட்டனர். தொழிற்சங்க அலுவலகமும், தொழிலாளர் பத்திரிகை அலுவலகமும் காவல்துறையால் கைப்பற்றப்பட்டன. சென்னை யிலும் திருச்சியிலும் பத்தாயிரக்கணக்கான தொழிலாளர்கள் எதிர்ப்பு ஊர்வலம் நடத்தினர். திருச்சி சதி வழக்கில் ஜூரிகள், 18 பேரில் நால்வரை மட்டுமே குற்றவாளிகள் என்றனர். ஆனால் நீதிபதி லட்சுமண ராவ் 15 பேரை குற்றவாளிகளாக அறிவித்து, சிங்காரவேலர், கிருஷ்ணசாமி பிள்ளை, முகுந்தலால் சர்க்கார் உள்ளிட்ட 14 பேருக்கு பத்தாண்டு சிறைத் தண்டனையும், தொழிலாளி பெருமாளுக்கு அந்தமான் ஆயுள் தண்டனையும் விதித்தார். மேல்முறையீட்டில் பலருக்கும் தண்டனை இரண்டாண்டுகளாகக் குறைக்கப்பட்டது. பெருமாள் 1937-இல் ராஜாஜி ஆட்சியில்தான் விடுதலையானார். 71 வயது சிங்காரவேலர் சிறை முடிந்து வெளியே வந்தபோது பக்கவாதம் தாக்கியிருந்தது. உடல் தளர்ந்திருந்தாலும், அவரது சிந்தனை மக்களையே நாடியது.

1920 - எம்.பி.டி.ஆச்சாரியா

முதல் கட்சி கிளை  தொடக்கம்

தாஷ்கண்டில் உதித்த செந்தாரகை

தாஷ்கண்ட் நகரத்தின் குளிர்ந்த காற்று புரட்சியின் வாசத்தை சுமந்து வீசிக் கொண்டிருந்தது. 1920ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம். அந்த வரலாற்று சிறப்புமிக்க நாளில், ஒரு சிறிய அறையில் ஏழு புரட்சியாளர்கள் ஒன்று கூடினர். அவர்கள் கண்களில் ஒரே ஒரு கனவு - இந்தியாவின் விடுதலையும், தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் விமோசனமும். எம்.என்.ராய், அவரது துணைவியார் எவ்லின் டிரென்ட்ராய், அபனி முகர்ஜியும் அவரது மனைவி ரோஸா பிட்டிங்காப்பும், முகமது அலி, முகமது ஷாபி சித்திக் மற்றும் சென்னையின் புரட்சிக்கனல் எம்.பி.டி. ஆச்சார்யா - இவர்கள் ஒவ்வொருவரும் தத்தம் பாதையில் புரட்சியின் பயணத்தை மேற்கொண்டவர்கள்.  எம்.பி.டி. ஆச்சார்யாவின் கதை தனிச்சிறப்பு வாய்ந்தது. மகாகவி பாரதியின் நெருங்கிய தோழர் இவர். 1906இல் ஆங்கிலேயரின் பிடியிலிருந்து பாரதியை மீட்டெடுக்க, ‘இந்தியா’ பத்திரிகை அச்சகத்தை இரவோடு இரவாக பாண்டிச்சேரிக்கு மாற்றிய வீரர். பின்னர் ஜெர்மனி சென்று, அங்கிருந்து லெனினின் சிந்தனைகளால் ஈர்க்கப்பட்டு, மார்க்சியத்தின் மாணவரானார். முகமது அலியும், முகமது ஷாபி சித்திக்கும் காபூலில் இருந்து செயல்பட்ட ராஜா மகேந்திர பிரதாப்பின் தற்காலிக அமைச்சரவையில் பணியாற்றியவர்கள். இப்படி ஒவ்வொருவரும் தனித்தனிப் பாதையில் பயணித்து, இறுதியில் ஒரே இலக்கில் சந்தித்தனர். அன்று எடுக்கப்பட்ட முதல் தீர்மானம் வரலாற்றின் திருப்புமுனையானது: “மூன்றாவது அகிலத்தின் கோட்பாடுகளை ஏற்று, இந்தியச் சூழலுக்கேற்ற வகையில் செயல்படுவோம்” என்ற உறுதிமொழியுடன் இந்தியக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் முதல் கிளை பிறந்தது. முகமது ஷாபி சித்திக் செயலாளராகவும், எம்.பி.டி. ஆச்சார்யா தலைவராகவும், எம்.என்.ராய் கூட்டச் செயலாளராகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர். நவம்பர் 17இல் துவக்க விழா கொண்டாடப்பட்டது. டிசம்பர் 15இல் நடந்த கூட்டத்தில் நிர்வாகக் குழு அமைக்கப்பட்டது. இவ்வாறு தாஷ்கண்டில் விதைக்கப்பட்ட புரட்சியின் விதைகள், இன்று வரை இந்திய மண்ணில் செந்தாரகையாய் ஒளிவீசிக் கொண்டிருக்கின்றன. ஒவ்வொரு போராட்டத்திலும், ஒவ்வொரு எழுச்சியிலும், அந்த ஏழு தோழர்களின் கனவுகள் துடிப்புடன் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றன.

1922 - சிங்காரவேலர்

காங்கிரஸ் மாநாட்டில் சிங்காரவேலரின் எழுச்சி

கயாவில் புரட்சியின் முழக்கம்

குளிர்காலத்தின் மென்மையான காலை. 1922 டிசம்பர். பீகாரின் புனித நகரமான கயாவில் காங்கிரஸ் மாநாடு நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. அன்றைய நாள், இந்திய கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தின் வரலாற்றில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமையப் போவதை யாரும் அறிந்திருக்கவில்லை. மாநாட்டின் பிரதான அரங்கில் தோழர் ம.சிங்காரவேலர் எழுந்தார். அவர் முதன்முதலாக சந்தித்த எஸ்.ஏ.டாங்கேயுடன் இணைந்து பணியாற்றிய அனுபவம் அவருக்கு புதிய உத்வேகத்தை அளித்திருந்தது. வழக்கமான காங்கிரஸ் பிரமுகர்களின் “கனதனவான்களே” என்ற விளிப்பை மாற்றி, அவர் தொடங்கிய விதம் அரங்கையே அதிர வைத்தது. “தோழர்களே! உடன் உழைக்கும் தொழிலாளர்களே! இந்துஸ்தானத்து விவசாயிகளே!” - அவரது குரலில் இருந்த உறுதி அரங்கில் இருந்த ஒவ்வொருவரையும் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது. உலகின் கம்யூனிஸ்ட் இயக்கங்களின் பிரதிநிதியாக, சோவியத் ரஷ்யா, ஜெர்மனி மற்றும் பிற நாடுகளின் கம்யூனிஸ்டுகளின் வாழ்த்துச் செய்தியை அவர் கொண்டு வந்திருந்தார். முதலாளித்துவ வர்க்கத்திற்கு அவர் விடுத்த எச்சரிக்கை வரலாற்றில் பொறிக்கப்பட வேண்டியது: “ஏ! பணக்காரர்களே, எச்சரிக்கையாக இருங்கள். உலகின் செல்வங்கள் அனைத்தையும் உருவாக்கிய தொழிலாளியை மூலையில் தள்ளி வைத்துள்ளீர்கள். ஆனால் இன்று அந்தத் தொழிலாளி விழித்துக் கொண்டார்!” அவரது பேச்சின் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் தொழிலாளர்களின் உரிமைக்காக ஒலித்தது. அவர் வலியுறுத்திய கோரிக்கைகள் தெளிவாக இருந்தன - அனைவருக்கும் உணவு, உடை, வீடு; அதிகார குவிப்பைத் தடுத்தல்; வன்முறையற்ற ஒத்துழையாமை மூலம் சுயராஜ்யம். காங்கிரஸில் தொழிலாளர்களுக்கான இடம் வேண்டும் என்ற அவரது கோரிக்கை, தேசிய அளவிலான வேலைநிறுத்தத்திற்கான அழைப்பு - இவை அனைத்தும் மாநாட்டு பிரதிநிதிகளின் கரகோஷத்தைப் பெற்றன.  மாநாட்டின் முடிவில், தொழிலாளர் துணைக்குழுவில் சிங்காரவேலர் உறுப்பினராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். சி.எப்.ஆண்ட்ரூஸ், ஜே.எம்.சென்குப்தா, எஸ்.என்.ஹல்தார், ஸ்வாமி தயானந்த், டாக்டர் டி.டி.சத்தாயா ஆகியோருடன் இணைந்து அவரும் குழுவில் இடம்பெற்றார்.

1928 - 6ஆவது கம்யூனிஸ்ட் அகிலம்

மாஸ்கோ  மாநாடு

சர்வதேச அரங்கில் சிபிஐ

மாஸ்கோவின் நெஞ்சில் புரட்சியின் நெருப்பு கொழுந்துவிட்டு எரிந்து கொண்டிருந்தது. 1928 ஆம் ஆண்டின் கோடைக்காலம். உலகின் நானா பகுதிகளிலிருந்தும் வந்திருந்த 532 கம்யூனிஸ்ட் பிரதிநிதிகள், 57 நாடுகளின் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகளையும், 9 சர்வதேச அமைப்புகளையும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தினர். இது வெறும் மாநாடு அல்ல - இது உலகப் புரட்சியின் திசையை வகுக்கும் வரலாற்று நிகழ்வு. மாநாட்டின் ஆழ்ந்த ஆய்வில், இந்தியாவின் கம்யூனிஸ்ட் இயக்கம் ஒரு முக்கிய இடத்தைப் பிடித்தது. காலனி ஆதிக்கத்தின் கீழ் சிக்கித் தவித்த இந்தியாவில், புது விதமான போராட்டம் உருவாகிக் கொண்டிருந்தது. சட்டப்பூர்வ கம்யூனிஸ்ட் கட்சி அமைக்கும் முயற்சிகளுக்கு இணையாக, பல மாகாணங்களில் தொழிலாளர்-விவசாயிகள் கட்சிகள் உதயமாகின. குறிப்பாக வங்காளம் மற்றும் பம்பாய் மாகாணங்களில் உருவான கட்சிகள் தனித்துவமான அடையாளத்துடன் செயல்பட்டன. இவை ஆரம்பத்தில் காங்கிரசின் இடதுசாரி அமைப்புகளாகத் தோன்றி, பின்னர் தனித்து இயங்கும் சக்தியாக மாறின. 1925-27 காலகட்டத்தில் நான்கு தொழிலாளர்-விவசாயிகள் கட்சிகள் உருவாகின. இவற்றில் வங்காளம் மற்றும் பம்பாய் கட்சிகள் மட்டுமே தீவிர அரசியல் செயல்பாடுகளில் ஈடுபட்டன. ஆனால் மாநாடு ஒரு முக்கியமான குறைபாட்டையும் சுட்டிக்காட்டியது. இந்தக் கட்சிகள் இன்னமும் காங்கிரசின் நிழலிலேயே வளர்ந்து கொண்டிருந்தன. முதலாளித்துவத் தலைமையிலிருந்து முற்றிலும் விடுபட்டு, தொழிலாளி வர்க்கத்தின் தலைமையில் சுரண்டப்படும் அனைத்து மக்களையும் ஒன்றிணைக்கும் வெகுஜன புரட்சிகர இயக்கமாக அவை மாற வேண்டியிருந்தது. மாநாட்டின் முக்கிய முடிவு தெளிவாக இருந்தது - தொழிலாளர்-விவசாயிகள் கட்சிகள் முக்கியமானவை என்றாலும், அவை கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்கு மாற்றாக இருக்க முடியாது. தனி கம்யூனிஸ்ட் கட்சி அமைப்பு என்பது தவிர்க்க முடியாத தேவை என்பதை மாநாடு அழுத்தமாக வலியுறுத்தியது. இவ்வாறு 1928 மாஸ்கோ மாநாடு, இந்திய கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தின் வளர்ச்சிப் பாதையில் ஒரு தெளிவான திசையை வகுத்தது - தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் சுயாதீன அரசியல் சக்தியாக, தனித்துவமான கம்யூனிஸ்ட் கட்சியை உருவாக்குவதே அடுத்த இலக்கு.

1928 - சைமனே திருப்பிப் போ இயக்கம்

மக்கள் போராட்டங்களும் சைமன் கமிஷன் எதிர்ப்பும்

புரட்சிகர போராட்ட எழுச்சி

இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் வரலாற்றில் ஒரு தீப்பொறி ஆண்டு 1928. நாட்டின் ஒவ்வொரு மூலையிலும் எதிர்ப்பின் குரல்கள் ஒலித்தன. சைமன் கமிஷனின் வருகை, அந்த எதிர்ப்புணர்வை மேலும் தீவிரப்படுத்தியது. “சைமனே! திரும்பிப் போ!” - இந்த முழக்கம் இந்தியாவின் தெருக்களில் எதிரொலித்தது. காங்கிரஸின் அழைப்பை ஏற்று, பிப்ரவரி 3 அன்று கம்யூனிஸ்டுகளின் தலைமையில் தொழிலாளர்கள் வீதிகளில் இறங்கினர். குறிப்பாக பம்பாய், கல்கத்தா நகரங்களில் தொழிலாளர்களின் பங்கேற்பு மிகப்பெரிய அளவில் இருந்தது. தொழிலாளர் போராட்டங்கள் புதிய உச்சத்தை எட்டின. பம்பாயின் பஞ்சாலைத் தொழிலாளர்கள் ஆறு மாதங்கள் வேலைநிறுத்தம் செய்தனர். இந்தப் போராட்டத்தின் விளைவாக ‘பம்பாய் கிர்னி காம்கார் சங்கம்’ என்ற வலிமைமிக்க செங்கொடி இயக்கம் பிறந்தது, 80,000 தொழிலாளர்களுடன். கல்கத்தாவில் சணல் தொழிலாளர்கள், ரயில்வே தொழிலாளர்கள் என போராட்டங்கள் பரவின. கம்யூனிஸ்ட் அகிலத்தின் உதவியுடன் இங்கிலாந்து கம்யூனிஸ்ட்டுகளான பிலிப் ஸ்பிராட், பெஞ்சமின் பிரான்சிஸ் பிராட்லி ஆகியோர் இந்தியாவில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, தொழிற்சங்க அமைப்புகளை வலுப்படுத்த வந்தனர். இதனால் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியாளர்கள் அதிர்ச்சியடைந்தனர். அவர்களின் பதில்நடவடிக்கை விரைவாக வந்தது -அது ‘பொது பாதுகாப்பு மசோதா’. இது இங்கிலாந்து பிரஜைகளையே இந்தியாவிலிருந்து வெளியேற்றும் அதிகாரத்தை கோரியது. ஆனால் மசோதாவின் கதை சுவாரசியமான திருப்பம் எடுத்தது. மத்திய சட்டசபையில் பண்டித மோதிலால் நேரு, முகமது அலி ஜின்னா ஆகியோர் இதை எதிர்த்தனர். வாக்கெடுப்பில் சமநிலை ஏற்பட்டபோது, சபாநாயகர் வித்தல்பாய் படேல் தனது சிறப்பு வாக்கை மசோதாவுக்கு எதிராகப் பயன்படுத்தி அதை தோற்கடித்தார். ஆனால் பிரிட்டிஷ் ஆட்சி சும்மா இருக்கவில்லை. கூட்டத்தொடர் முடிந்ததும் அவசரச் சட்டமாக இதை கொண்டு வந்தது. அடுத்த கட்ட நடவடிக்கையாக கம்யூனிஸ்டுகளை கைது செய்து வழக்குத் தொடர திட்டமிட்டது - அதுதான் வரலாற்றுப் புகழ்பெற்ற மீரட் சதி வழக்கின் தொடக்கம். இவ்வாறு 1928 ஆம் ஆண்டு, இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஒரு முக்கிய திருப்புமுனையாக அமைந்தது

1929 - முசாபர் அகமது

கல்கத்தா  ரகசியக் கூட்டம்

புதிய உறுப்பினர் வருகை

1928இன் இறுதியில் கம்யூனிஸ்ட் அகிலத்தின் ஆறாவது காங்கிரஸின் முடிவுகள் இந்திய கம்யூனிஸ்ட்டுகளை வந்தடைந்தன. இந்த முக்கியமான தருணத்தில், 1929 ஜனவரியில் கல்கத்தாவின் ஒரு மறைவிடத்தில் வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு ரகசியக் கூட்டம் நடைபெற்றது. இந்தக் கூட்டத்தின் பின்னணியில் முசாபர் அகமதுவின் அயராத உழைப்பு இருந்தது. தலைமறைவு வாழ்க்கை வாழ்ந்த கம்யூனிஸ்ட் கட்சியை மறுசீரமைக்கும் பணியில் அவர் முனைப்புடன் ஈடுபட்டார். அவரது பரிந்துரையில்தான் இரண்டு புதிய உறுப்பினர்கள் கட்சியில் இணைந்தனர் - பி.சி.ஜோஷியும், சோகன்சிங்ஜோசும். பி.சி.ஜோஷி ஒரு சிறப்பான கல்வியாளர். எம்.ஏ. பட்டம் பெற்று, அலகாபாத் சட்டக் கல்லூரியில் பயின்று வந்த அவர், உத்தரப்பிரதேச தொழிலாளர்-விவசாயிகள் கட்சியின் செயலாளராகவும் இருந்தார். அவரது இளம் வயதையும், திறமையையும் கருத்தில் கொண்டு, அரசின் அடக்குமுறையிலிருந்து பாதுகாக்க, அவரது பெயரை வெளியே குறிப்பிடக் கூடாது என்று கூட்டம் முடிவு செய்தது. இதே காலகட்டத்தில்தான் டாக்டர் கங்காதர் அதிகாரி (ஜி.அதிகாரி) என்ற புகழ்பெற்ற விஞ்ஞானி இயக்கத்தில் இணைந்தார். அவரது வாழ்க்கைப் பயணம் சுவாரசியமானது. 1922இல் ரசாயனவியலில் முனைவர் பட்டம் பெற ஜெர்மனி சென்ற அவர், அங்கே மார்க்சியத்தை அறிந்து கொண்டார். எம்.என்.ராயின் அறிமுகம் கிடைத்தது. ஜெர்மனி கம்யூனிஸ்ட் கட்சியில் உறுப்பினரானார். 1928 டிசம்பர் 10இல் எம்.என்.ராயின் பரிந்துரைக் கடிதத்துடன் பம்பாய் திரும்பிய அதிகாரி, எஸ்.வி.காட்டே மூலம் முசாபர் அகமதை சந்தித்தார். விரைவில் இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் உறுப்பினரானார். அவர் மூலமாகவே அவரது உறவினர் பி.டி.ரணதிவேயும் இயக்கத்தில் இணைந்தார். இவ்வாறு கல்கத்தா ரகசியக் கூட்டம், இந்திய கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தின் வளர்ச்சியில் ஒரு முக்கிய மைல்கல் ஆனது. கல்வியாளர்கள், விஞ்ஞானிகள் என புதிய சக்திகள் இயக்கத்தில் இணைந்தன. தலைமறைவு வாழ்க்கையின் மத்தியிலும் கட்சி புதிய உறுதியுடன் வளர்ந்து வந்தது. ஒவ்வொரு புதிய உறுப்பினரும் தங்கள் தனித்துவமான பங்களிப்புடன் இயக்கத்தை வலுப்படுத்தினர்.