1941ம் ஆண்டு தலைச்சேரியில் ஒரு 16 வயது இளைஞர் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியில் இணைந் தார். அந்த இளைஞர் தான் பின்னாளில் ‘பி.ஆர்.சி’ என அன்புடன் அழைக்கப்பட்ட தோழர் பி.ராமச்சந்தி ரன். இரண்டே ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, 1939ல் அகில இந்திய மாணவர் சங்கத்தில் இணைந்திருந்த அவர், இப்போது கட்சி உறுப்பினராகி புரட்சிகர பாதையில் தன் முதல் அடியை எடுத்து வைத்தார்.
கல்லூரி நாட்களில் களம் கண்ட போராளி
1942ல் சென்னை தாம்பரம் கிறிஸ்தவக் கல்லூரியில் பட்டப்படிப்புக்கு சேர்ந்த பி.ஆர்.சி, படிப்பைக் காட்டிலும் கட்சிப் பணியிலேயே அதிக ஆர்வம் காட்டினார். ஆப்கானிஸ்தான் போராளியும், கட்சி ஊழியருமான லத்தீப் ஆப்கானி என்ற சக மாணவரின் உதவியுடன், கல்லூரியில் 7 பேர் கொண்ட முதல் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக் கிளையை உருவாக்கினார்.
மாணவனா? முழுநேர ஊழியரா?
1944ல் சென்னை மாணவர் அமைப்பு (எம்எஸ்ஓ) அலுவலகப் பொறுப்பாளராக முழுநேர ஊழியரானார். மாதம் 25 ரூபாய் சம்பளம். அதில் 18 ரூபாய் கம்யூனில் உணவுக்கு செலவழித்து, மீதி 7 ரூபாய்தான் அவரது அனைத்து செலவு களுக்கும். 1945ல் கட்சி கட்டளைப்படி மீண்டும் கல்லூரியில் இணைந்து, ஒரே சமயத்தில் மாணவராகவும் முழுநேர ஊழியராகவும் பணியாற்றினார்.
போராட்டக் களத்தில் துணிச்சல் மிக்க தலைவர்
1946ல் கப்பற்படை புரட்சி வீரர்களுக்கு ஆதரவாக மாபெரும் ஊர்வலத்துக்கு தலைமை தாங்கினார். இந்தோ னேஷிய கப்பல் மாலுமிகளும் தங்கள் கொடியுடன் பங்கேற்ற அந்த ஊர்வலத்தை காவல்துறை மூர்க்கத்தனமாக தாக்கியது. தெலுங்கானா போராட்டத்தை ஆதரித்து செயல்பட்ட போது, காவல்துறை கட்சி அலுவலகத்தில் சோதனையிட வந்தபோது, முக்கிய ஆவணங்களை லாவகமாக அடுத்த கட்டிடத்தில் வீசி காப்பாற்றிய சாமர்த்தியமும் அவருடையது.
சிறைச்சாலையே கல்விச்சாலை
1947, 1949, 1950, 1962, 1964 ஆகிய ஆண்டுகளில் மொத்தம் 4 ஆண்டுகள் சிறை வாசம். 1946, 1948, 1975 என மூன்று முறை மொத்தம் 3 ஆண்டுகள் தலைமறைவு வாழ்க்கை. சிறையில் இ.எம்.எஸ், ஏ.கே.ஜி, தாமோதரன், எம்.ஆர். வெங்கட்ராமன் ஆகியோர் எடுத்த மார்க்சிய வகுப்புகள் தனக்கு மார்க்சிய சித்தாந்தத்தில் ஆழமான புரிதலை ஏற்படுத்தியது என்று பி.ஆர்.சி கூறுவார். “வேலூர் சிறை ஒரு மார்க்சிய பல்கலைக்கழகமாக விளங்கியது” என்பது அவரது வார்த்தைகள்.
திருச்சியில் புதிய அத்தியாயம்
1950ல் கட்சித் தலைமையின் கட்டளைப்படி திருச்சிக்கு சென்ற பி.ஆர்.சி, அங்கு புதிய வரலாற்றை எழுதத் தொடங்கினார். 1951ல் மாவட்டக் குழு செயலாளரானார். அன்றைய திருச்சி என்பது திருச்சி, புதுக்கோட்டை, கரூர், பெரம்பலூர், அரியலூர் ஆகிய மாவட்டங்களை உள்ளடக்கி யது. ஒன்றுபட்ட கட்சியில் 1951 முதல் 1959 வரையிலும், பின்னர் சிபிஐ(எம்)ல் 1964 முதல் 1977 வரையிலும் 21 ஆண்டு கள் மாவட்டக் குழு செயலாளராக பணியாற்றினார்.
தொழிற்சங்க போராளி
பெல், ரயில்வே துப்பாக்கித் தொழிற்சாலை என பல பெரிய ஆலைகளில் தொழிற்சங்கமும் கட்சியும் உரு வாக்கியதில் பி.ஆர்.சி அவர்களின் பெரும் பங்கு இருந்தது. 1978ல் பெல் சிஐடியு சங்கம் முதன்மை சங்கமாக தேர்வு செய்யப்பட்டதில் அவரது வழிகாட்டுதல் மிக முக்கியமானது. தோழர்கள் உமாநாத், டி.கே.ரெங்கராஜன் ஆகியோருடன் இணைந்து பணியாற்றினார்.
சர்வதேச கம்யூனிச இயக்கத்தில் பங்களிப்பு
1993ல் கொல்கத்தாவில் நடந்த உலக கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகளின் மாநாட்டில் தோழர்கள் சுர்ஜித், யெச்சூரி ஆகி யோருடன் பங்கேற்றார். பீப்பிள்ஸ் டெமாக்ரசி, ஆங்கில மார்க்சிஸ்ட் இதழ்களில் சித்தாந்தக் கட்டுரைகள் பல எழுதினார். 2000ம் ஆண்டு கட்சித் திட்டம் மேம்படுத்தல் குறித்த விவாதங்களில் முக்கியப் பங்களிப்பு செய்தார்.
இறுதி மூச்சு வரை இயக்கம்
2008ம் ஆண்டு சூலை மாதம் 8ம் தேதி இயற்கை எய்தி னார். ஆனால் அவர் விட்டுச் சென்ற பாரம்பரியம் இன்றும் வாழ்கிறது: - தொழிற்சங்க போராட்டங்களுக்கான வழிகாட்டல் - கட்சிக் கல்வியில் அயராத உழைப்பு - சித்தாந்தத் தெளிவு - தலைமறைவு வாழ்க்கையிலும் துணிவு - மாணவர் இயக்கத்தில் அர்ப்பணிப்பு
தோழர் பி.ஆர்.சி பாரம்பரியம்
இன்றைய தலைமுறைக்கு தோழர் பி.ஆர்.சி விட்டுச் சென்ற பாடங்கள்: H மாணவப் பருவத்திலேயே சமூக மாற்றத்திற்கான அர்ப்பணிப்பு H தொழிலாளர் வர்க்கத்திற்கான அயராத உழைப்பு H கட்சிக் கொள்கைகளில் உறுதியான பற்று H சிறை வாழ்க்கையையும் கல்விக்களமாக மாற்றும் திறன் H சர்வதேச கம்யூனிச இயக்கத்தில் பங்களிப்பு