பட்டியல் சாதிகளில் உள் வகைப்படுத்தல் உச்சநீதிமன்ற தீர்ப்பும் விவாதங்களும் -பி.வி.ராகவலு, அரசியல் தலைமைக்குழு உறுப்பினர், சிபிஐ(எம்)

அண்மையில் வெளியான உச்ச நீதிமன்றத் தீர்ப்பு, பட்டியல் இனத்தவரை உள் வகைப் படுத்தும் பிரச்சனையில் (Sub Categori sation) மீண்டும் விவாதத்தை எழுப்பியுள்ளது. பட்டி யலினத்தவரை வகைப்படுத்துவது அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்திற்கு உட்பட்டது என்றும், தெளி வான தரவுகள், வழிகாட்டுதல்களின் அடிப்படையில் அப்பிரச்சனையில் முடிவெடுக்க மாநிலங்களுக்கு அதிகாரம் உள்ளது என்றும், உச்ச நீதிமன்றம் பெரும் பான்மைத் தீர்ப்பின் மூலம் கூறி இருக்கிறது. இந்த பெரும்பான்மைக் கருத்தை ஒரேயொரு  நீதிபதி மட்டும் மறுத்துள்ளார். உள் வகைப்படுத்தலை மேற்கொள் ளும் முடிவை மாநிலங்களின் விருப்பத்திற்கு நீதி மன்றம் விட்டு விட்டது. 

அமர்வு முன் உள்ள வழக்கானது முதன்மையாக மாநிலங்களைப் பற்றியது என்றாலும், தீர்ப்பின் நோக்கம் ஒன்றியத்திற்கும் பொருந்துவதாகவே அமைந்திருக்கிறது.  தங்கள் தீர்ப்புகளின் ஒரு பகுதியாக, ‘கிரீமிலேயர்’ பிரச்சனையையும் நான்கு நீதிபதிகள் எழுப்பி உள்ளனர். பட்டியல் இனத்தவ ருக்கும் அதை அறிமுகப்படுத்த வேண்டும் என்று கருத்து தெரிவித்திருக்கிறார்கள்.  தலைமை நீதிபதி யும், மற்றொரு நீதிபதியும் கிரீமிலேயர் அம்சம் குறித்து எந்தக் கருத்தும் தெரிவிக்கவில்லை. 

உள் வகைப்படுத்தல் தொடர்பான உச்சநீதிமன் றத்தின் தீர்ப்பினை மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி ஆதரித்துள்ளது. அதேவேளையில், கிரீமிலேயர் குறித்த நான்கு நீதிபதிகளின் கருத்து மீது தனது எதிர்ப்பை பதிவு செய்து அப்பிரச்சனையில் தனது நிலைப்பாட்டை மீண்டும்  உறுதி செய்திருக்கிறது.   ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் உள்ள குறிப்பான சூழ்நிலைகளைக் கணக்கில் கொண்டு, கடந்த காலத்தில், பஞ்சாப், ஆந்திரப் பிரதேசம், தமிழ்நாடு ஆகிய மாநில அரசுகள் பல்வேறு உட்சாதிகளை வகைப்படுத்தும் முடிவை எடுத்தன. அப்போது அந்த வகைப்படுத்தும் கோரிக்கையை மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி ஆதரித்தது. ஆனால், தமிழ்நாடு தவிர மற்ற மாநிலங்களில் வழக்குகள் காரணமாக இந்த முடிவுகளை நடைமுறைப்படுத்த இயல வில்லை.  

ஆந்திரப் பிரதேச அரசின் உள் வகைப்படுத்தல் முடிவை எதிர்த்து, 2005 ஆம் ஆண்டில்,  போடப்பட்ட பல்வேறு மனுக்களை விசாரித்த உச்ச நீதிமன்றம், இந்த வகைப்பாடு அரசியலமைப்பிற்கு எதிரானது என்று தீர்ப்பளித்தது. அதைத்தொடர்ந்து, இந்த தீர்ப்பு க்கு எதிராக பல மனுக்கள் தாக்கல் செய்யப்பட்டன.  உச்சநீதிமன்றத்தின் ஏழு நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வால் விசாரிக்கப்பட்ட இந்த வழக்கில் ஆகஸ்ட் 1, 2024 அன்று தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டது. 

பெரும் அளவிலான சர்ச்சைகள் மற்றும் வழக்குக ளுக்குப் பிறகு, குறைந்தபட்சம் இப்போதைக்கு, நீண்ட காலமாகத் தேங்கிக் கிடந்த பிரச்சனையில் அரசியல் அமைப்புச் சட்டம் மற்றும் சட்ட அம்சங்களில் ஒரு தெளிவை பட்டியலினத்தவரை வகைப்படுத்துதல் குறித்த உச்சநீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு தற்போது வழங்கி யிருக்கிறது என்று நம்பலாம். 

உள் வகைப்படுத்துதல் தொடர்பாக  விவாதிக்கப் பட்டு வரும் சில பொருத்தமான பிரச்சனைகளை நாம் தற்போது ஆய்வு செய்யலாம்.

 மாநிலங்களுக்கு அதிகாரம் 

பட்டியல் சாதிகளை உள் வகைப்படுத்தும் எந்த வொரு ஏற்பாட்டையும் அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்தின் 341ஆவது பிரிவு அனுமதிக்கவில்லை என்ற வாதத்தை உச்சநீதிமன்றம் திட்டவட்டமாக நிராகரித்துவிட்டது. பட்டியலின மற்றும் பழங்குடி மக்களுக்கான இட ஒதுக்கீடு விவகாரங்களில் மாநிலங்களுக்கு அதிகாரம் இல்லை; நாடாளுமன்றத்திற்கு மட்டுமே உரிமை உண்டு; எனவே, உள்வகைப்படுத்தல் விவகாரமும் நாடாளுமன்றத்தின் வரம்புக்கு உட்பட்டது என்ற வாதத்தை உச்ச நீதிமன்றம் ஏற்கவில்லை. இவ்வாறு முன்வைக்கப்பட்ட எதிர்க் கருத்துக்களை நிராகரித்த நீதிமன்றம், மாநிலங்கள் விருப்பப்பட்டால் முறையான  தரவுகள்,  வழிகாட்டுதல்களின் அடிப்படையில் உள் வகைப்படுத்துதலை மேற்கொள்ள அரசியல் அமைப்புச் சட்டம் தடை விதிக்கவில்லை என்று தெளிவு படுத்தியுள்ளது. 

உள் வகைப்படுத்தல் தொடர்பாக நாடாளுமன்றம் மற்றும் மாநிலங்களுக்கான அதிகாரவரம்பு பற்றியது ஒரு முக்கியமான பிரச்சனை கிடையாது. உட்பிரிவு வகைப்படுத்துதலுக்கான அதிகாரங்கள் நாடாளு மன்றத்திற்கா அல்லது மாநிலங்களுக்கா என்பதை விட, அது நியாயமா, இல்லையா என்பதுதான் நடை முறை சாத்தியமான வினாவாக நம்முன் நிற்கிறது. கொள்கையளவில், உள் வகைப்படுத்தல் நியாய மானது.  

ஒரே வகையினரா? 

உள் வகைப்படுத்தல் கொள்கையை உச்சநீதி மன்றம் நியாயப்படுத்தியிருக்கிறது. ‘கணிசமான அளவிலான சமத்துவம்’  (Substantive justice) என்ற அரசியல் அமைப்புச் சட்ட இலக்கை அடைய இது உதவும் என்றும் கூறியுள்ளது. பட்டியலின வகுப்பினர் ஓர்குழுத் தன்மை கொண்டவர்கள் (Homogeneous) என்றும், அதனால் அவர்களைப் பிரிக்க முடியாது என்றும் முன்வைக்கப்பட்ட வாதத்தை நீதிமன்றம் நிராகரித்தது. பட்டியல் சாதிகளின் பல்வேறு உள் சாதியினர் தீண்டாமைக்கு ஆட்படுவதில் ஒரே வகை யான நிலைமையை எதிர்கொள்பவர்களாக இருந்தா லும், அவர்களுக்குள் குறிப்பிடத்தக்க சமூக, பொரு ளாதார மற்றும் கல்வி ரீதியான ஏற்றத்தாழ்வுகள் உள்ளன என்றும் சுட்டிக்காட்டியது.  இந்தப் பன்முகத் தன்மை என்ற அம்சத்தைக் கணக்கில் கொண்டு, பட்டி யலின மக்களுக்குள் சமத்துவத்தை அடைவதற்கான வழியாக உள் வகைப்பாட்டை உச்சநீதிமன்றம் பார்த்தது. ‘கணிசமான சமத்துவம்’ என்பதற்கான நீதிமன்றத்தின் அழுத்தம் தீர்ப்பில் வரவேற்கத்தக்க ஒரு அம்சமாகும்.

தரவுகள் இல்லையா?

உச்சநீதிமன்றத்தின் தீர்ப்புக்கு சில எதிர்க்குரல்கள் எழுந்தன. முறையான அல்லது போதுமான தரவுகள் அல்லது புள்ளிவிபரங்கள் இல்லாமல் தனது தீர்ப்பை நீதிமன்றம் வழங்கிவிட்டதாகச் சொன்னதும் அதில் ஒன்றாகும். இந்த வாதத்திற்கு எந்தவித அடிப்படையும் இல்லை. மாநில அரசுகளால் நியமிக்கப்பட்ட பல்வேறு ஆணையங்கள் அறிக்கைகளை வெளி யிட்டுள்ளன. அவை பொதுத்தளத்தில் கிடைக்கின் றன. பட்டியலினத்தவர்களின் உட்பிரிவுகளில்  சமச் சீரற்ற அளவில் முன்னேற்றம் இருப்பதை அந்த அறிக்கைகள் வெளிப்படுத்தின. மேலும், 2011ஆம் ஆண்டு பொதுக் கணக்கெடுப்பில் உள்ள பட்டியலின உட்பிரிவுகள் தொடர்பான தரவுகள் இன்னும் பரந்த அளவில் மேற்கூறிய அறிக்கைகளோடு ஒத்துப் போகின்றன.

சிறப்பு நடவடிக்கைகள் போதுமா?

பட்டியலின உட்பிரிவுகளுக்குள் சீரற்ற வளர்ச்சி நிலைமை இருந்தாலும், அதைச் சரி செய்ய உள் வகைப்பாடு செய்வது சிறந்த வழி இல்லை என்று சிலர் வாதிடுகிறார்கள். பட்டியலினத்தவர்களுக்குள் முன்னேறிய பிரிவினரோடு போட்டியிடும் வகையில், அரசு சிறப்பு நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளலாம் என்று தங்கள் வாதத்தில் குறிப்பிடுகின்றனர். சிறப்பு நடவடிக்கைகள் என்பதை ஏற்றுக்கொள்ளலாம் என்றாலும், உட்பிரிவு வகைப்படுத்துதலுக்கு அது மாற்றாக இருக்க முடியாது. சிறப்பு நடவடிக்கைகள் துணையாக இருக்குமேயொழிய, மாற்று இல்லை. இட ஒதுக்கீடு என்பது அரசியல் அமைப்புச் சட்டம் வழங்கிய உரிமை என்பதை நினைவில் கொள்வது முக்கியமா னதாகும். உள் வகைப்படுத்தல் என்பதும் உரிமையே. பட்டியலினத்தவர்களில் பின்தங்கியவர்களுக்காக  வேறு சில வரவேற்கத்தக்க நடவடிக்கைகளை அரசு எடுத்தாலும், அவை உரிமைகளாக இருக்காது. அந்தந்த அரசுகளின் கருணையின் அடிப்படையி லேயே அவை இருக்க முடியும்.

தீண்டாமை மட்டுமே அளவுகோலா?

உட்பிரிவு வகைப்பாட்டிற்கு எதிராக வைக்கப் படும் மற்றொரு குறிப்பிடத்தக்க வாதமானது, இட ஒதுக்கீடு என்ற கோட்பாட்டை உருவாக்குவதற்கு பயன்படுத்தப்படும் அடிப்படை அளவுகோல்களுக்கே அது எதிராக நிற்கிறது என்பதாகும். இதன்படி, இட ஒதுக்கீட்டைத் தீர்மானிப்பதில் தீண்டாமை என்பது தான் அடிப்படையாக இருக்க வேண்டும் என்றும், பிற்படுத்தப்பட்ட தன்மை, போதிய பிரதிநிதித்துவம் உள்ளிட்ட தொடர்பில்லாதவற்றை இணைப்பதால் இடஒதுக்கீடு என்ற கொள்கையே நீர்த்துப் போகிறது என்கிற வாதம் முன்வைக்கப்படுகிறது. ஆகவே உள்  வகைப்படுத்தலை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது என்கி றார்கள். இந்த வாதத்திற்கு எந்தவித அடிப்படை ஆதார மும் இல்லை.

பட்டியலினத்தவர்களுக்குள் உள்ள வேறுபாடு களைச் சரி செய்வதற்கான ஒரு நடவடிக்கையே உள் வகைப்பாடாகும். இடஒதுக்கீட்டின் அடிப்படைக் கொள்கைக்கு எதிராக இந்த நடவடிக்கை இருக்கிறது என்று கருதுவதற்கு, எந்தவிதமான அடிப்ப டையும் இல்லை. இடஒதுக்கீடு வழங்குவதற்கான வர லாற்றுப் பின்னணி, அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்தில் ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ள விதிகள் ஆகியவற்றோடு, தீண்டாமையால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் என்ற வரை யறைக்குள் வராத, பிற பிரிவினருக்கான விதிகளை யும் சேர்த்து ஆய்வு செய்தால், இட ஒதுக்கீடு தருவ தற்கு ஒரேயொரு மற்றும் தீர்மானகரமான அளவு கோல் (Overarching) என்று எதுவும் இல்லை என்பதைப் பார்க்க முடியும்.

நாளை தொடரும்