வேலைவாய்ப்பற்ற கல்வியும் பயனற்ற கல்விக் கொள்கையும்

வேலைவாய்ப்பற்ற கல்வியும் பயனற்ற கல்விக் கொள்கையும்

இந்தியக் கல்வி முறை இன்று எதிர்கொள்ளும் நெருக்கடி, நாட்டின் எதிர்காலத்தையே கேள்விக்குறியாக்கியுள்ளது.   புதிய கல்விக் கொள்கையின் அடிப்படையில் தற்போதைய ஒன்றிய அரசாங்கம் பல புதிய திட்டங்களை அறிவித்தாலும், அவை வெறும் மேலோட் டமான மாற்றங்களே. டிங்கரிங் ஆய்வகங்கள், நடு நிலைப் பள்ளிகளில் கோடிங் வகுப்புகள், ரோபோட்டி க்ஸ் முகாம்கள், பழங்குடி ஆசிரியர்களுக்கான சிறப்பு  பயிற்சி, முஸ்லிம் மாணவிகளுக்கு அதிகாரமளித்தல் திட்டங்கள் என்று பல அறிவிப்புகள் வந்தாலும், அடிப் படை பிரச்சனை தீர்க்கப்படவில்லை. தேசிய கல்விக் கொள்கை (NEP) - 2020 அமல் படுத்தப்பட்ட போதிலும், கல்வி முறை வேலை வாய்ப்பற்ற பட்டதாரிகளை உருவாக்கும் தொழிற் சாலையாகவே செயல்படுகிறது.

வீழ்ச்சியடையும்  உயர்கல்வி சேர்க்கை விகிதம்

இந்தியாவின் உயர்கல்வி சேர்க்கை விகிதம் (Gross Enrollment Ratio - GER) கவலைக்குரிய நிலையில் உள்ளது. 2023 ஆம் ஆண்டு இறுதியில் இது வெறும் 11.72% மட்டுமே. 2025-இல் 14.3% என்று கூறப்பட்டாலும், இது போதுமானதல்ல. அரசாங்கம் 2035-க்குள் 50%  என்ற இலக்கை நிர்ணயித்துள்ளது, ஆனால் தற்போ தைய போக்கில் இது சாத்தியமற்றது.

தரக்குறைவு - நிறுவனங்கள் நிராகரிக்கும் பட்டதாரிகள்

விவேகானந்தா கல்வி நிறுவனம் நடத்திய ஆய்வில் அதிர்ச்சிகரமான உண்மை தெரியவந்துள்ளது. முத லாம் ஆண்டு கல்வி கற்கும் மாணவர்களில் 75% பேர் அடிப்படை திறன்களிலேயே பலவீனமாக உள்ளனர். டாடா, விப்ரோ போன்ற பெரிய நிறுவனங்கள் இந்திய பட்டதாரிகளை நிராகரிக்கும் நிலைக்கு தள்ளப் பட்டுள்ளன. பொறியியல் பட்டதாரிகள் அடிப்படை தொழில் நுட்ப அறிவு இல்லாமல் வெளியேறுகின்றனர். மென் பொருள் பொறியாளர்கள் அடிப்படை நிரலாக்கம் கூட தெரியாமல் பணிக்கு வருகின்றனர்.

உலக தரவரிசையில்  இந்தியாவின் அவலநிலை

QS உலக பல்கலைக்கழக தரவரிசையில் இந்திய கல்வி நிறுவனங்களின் நிலை மிகவும் பரிதாபமாக உள்ளது. நமது முன்னணி நிறுவனங்களான ஐஐடி (IIT), ஐஐஎம் (IIM) போன்றவை கூட மிகவும் பின்தங்கிய நிலையில் உள்ளன. உலகின் முதல் 200 பல்கலைக் கழகங்களில் இந்தியாவிலிருந்து ஒரு நிறுவனம் கூட இடம்பெறவில்லை. சீனா, சிங்கப்பூர், தென் கொரியா போன்ற நாடுகள் கல்வியில் வெகுவாக முன்னேறிவிட்டன. மலேசியா, துருக்கி போன்ற நாடுகள் கூட நம்மை முந்திவிட்டன.

வேலைவாய்ப்பற்ற பட்டதாரிகள் - அதிகரிக்கும் சமூக நெருக்கடி

ஒவ்வொரு ஆண்டும் லட்சக்கணக்கான பட்டதாரி கள் வெளியேறுகின்றனர். ஆனால் அவர்களில் பெரும் பாலானோருக்கு வேலைவாய்ப்பு கிடைப்பதில்லை. கிடைத்தாலும் அவர்களின் தகுதிக்கு ஏற்ற வேலை கிடைப்பதில்லை. பட்டதாரிகள் அடிப்படை வேலைகளுக்குக் கூட தகுதியற்றவர்களாக கருதப்படுகின்றனர். திறன் மேம் பாட்டுக்கான சரியான பயிற்சி அளிக்கப்படுவதில்லை.

நிதி ஒதுக்கீட்டில் உள்ள சிக்கல்கள்

இந்திய அரசு கல்விக்கு ஒதுக்கும் நிதி மிகவும் குறைவு. மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 3% கூட  கல்விக்கு ஒதுக்கப்படுவதில்லை. இந்த குறைந்த நிதி யும் கூட ஊழல் மற்றும் மோசமான நிர்வாகத்தால் வீணா கிறது. டிஜிட்டல் கல்வி, ஆன்லைன் வகுப்புகள் என்று சொல்லி ஒதுக்கப்படும் நிதி சரியாகப் பயன் படுத்தப்படுவதில்லை.

புதுமை மற்றும்  ஆராய்ச்சியில் தேக்கநிலை

இந்தியா புதுமைக் குறியீட்டில் (Global Inno vation Index) மிகவும் பின்தங்கிய நிலையில் உள்ளது. 2014-இல் 76ஆவது இடத்தில் இருந்த இந்தியா, 2024-இல் 39ஆவது இடம் என்று கூறப்பட்டாலும், உண்மை நிலை வேறு. ஆராய்ச்சிக்கான சூழல் இல்லை. ஆராய்ச்சியா ளர்களுக்கு போதிய ஊதியம் இல்லை. நூலகங்கள் நவீனமயமாக்கப்படவில்லை. ஆய்வகங்களில் போதிய வசதிகள் இல்லை.

அரசியல் தலையீடுகளும் ஊழலும்

கல்வி நிறுவனங்கள் அரசியல்வாதிகளின் கையில் சிக்கியுள்ளன. தகுதியற்றவர்கள் முக்கிய பதவிகளில் நியமிக்கப்படுகின்றனர். கல்வி வியாபாரமாக மாற்றப் பட்டுள்ளது. தனியார் கல்வி நிறுவனங்கள் கொள்ளை லாபம் ஈட்டுகின்றன. அரசு கல்வி நிறுவனங்கள் போதிய நிதி இல்லாமல் தவிக்கின்றன.

புதிய போக்குகளும்  புதிய பிரச்சனைகளும்

நவீன காலத்தில் செயற்கை நுண்ணறிவு (AI),  இயந்திர கற்றல் (Machine Learning), தொகுதிச் சங்கிலி (Blockchain) போன்ற தொழில்நுட்பங்கள் வேகமாக வளர்ந்து வருகின்றன. ஆனால் இந்திய கல்வி முறை இன்னும் பழைய பாடத்திட்டத்துடனேயே இயங்குகிறது. மேற்கு நாடுகளும், சீனாவும் இந்த துறைகளில் வெகு வேகமாக முன்னேறி வருகின்றன. இந்தியா இன்னும் அடிப்படை கணினி கல்வியிலேயே தடு மாறிக் கொண்டிருக்கிறது.

மொழிவாரி சிக்கல்கள்

ஆங்கிலம் தெரியாத மாணவர்கள் பெரிதும் பாதிக் கப்படுகின்றனர். கிராமப்புற மாணவர்களுக்கு போதிய வாய்ப்புகள் கிடைப்பதில்லை. தாய்மொழி வழிக் கல்வியில் தரமான பாடப்புத்தகங்கள் இல்லை. இணையதள வசதி இல்லாத கிராமங்களில் ஆன்லைன் கல்வி சாத்தியமில்லை. கொரோனா காலத்தில் இந்த இடைவெளி மேலும் அதிகரித்தது.

தீர்வுகள் - என்ன செய்ய வேண்டும்?

1. கல்வி முறையை முழுமையாக மறுசீரமைக்க வேண்டும்: பாடத்திட்டம் காலத்திற்கு ஏற்றவாறு மாற்றப்பட வேண்டும்.

2. தரமான ஆசிரியர்களை நியமிக்க வேண்டும்: ஆசிரி யர்களுக்கு நல்ல ஊதியம், தொடர் பயிற்சி அளிக்க வேண்டும்.

3. தொழில்துறையுடன் இணைந்து செயல்பட வேண்டும்: பாடத்திட்டம் தொழில்துறையின் தேவைக்கு ஏற்ப வடிவ மைக்கப்பட வேண்டும்.

4. நிதி ஒதுக்கீட்டை அதிகரிக்க வேண்டும்: மொத்த உள் நாட்டு உற்பத்தியில் குறைந்தது 6% கல்விக்கு ஒதுக்க வேண்டும்.

5. ஊழலை ஒழிக்க வேண்டும்: கல்வி நிறுவனங்களில் வெளிப்படைத்தன்மையைக் கொண்டுவர வேண்டும்.

6.தொழில்நுட்பக் கல்வியை மேம்படுத்த வேண்டும்: நவீன தொழில்நுட்பங்களை பாடத்திட்டத்தில் சேர்க்க வேண்டும்.

7. ஸ்டார்ட்-அப் வசதிகளை மேம்படுத்த வேண்டும்: தொழில் முனைவோர் மனப்பான்மையை ஊக்குவிக்க வேண்டும்.

மோசமான காலகட்டம்

இந்தியக் கல்வி முறை தற்போது வரலாற்றில் மிக மோசமான காலகட்டத்தை எதிர்கொள்கிறது. கல்வி என்பது தேசத்தின் எதிர்காலத்திற்கான முதலீடு. ஆனால் இன்று அது வெறும் சான்றிதழ் வழங்கும் இயந்திரமாக மாறிவிட்டது. இளைஞர்கள் பட்டம் பெற்றும் வேலை இல்லா மல் தவிக்கின்றனர். பெற்றோர்கள் கடன் வாங்கி படிக்க வைத்தும் பயனில்லை. நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு தேவையான திறமையான மனித வளம் உருவாக்கப்படவில்லை. உடனடியாக அடிப்படையில் இருந்து மாற்றங்கள் செய்யப்பட வேண்டும். இல்லையென்றால், இந்தியா ஒரு முழு தலைமுறையை இழக்க நேரிடும். கல்வியில் முதலீடு செய்வதே நாட்டின் எதிர்காலத்திற்கான உத்தரவாதம். இதை ஆளும் அரசியல்வாதிகளும், கொள்கை வகுப்பாளர்களும் உணர வேண்டும். கல்வியாளர்கள் கூறுவது போல, “வெறும் பட்டம் வழங்கும் தொழிற்சாலையாக மாறிவிட்ட நமது கல்வி முறை, மாணவர்களை வாழ்க்கைக்கு தயார்படுத்துவ தில் முற்றிலும் தோல்வியடைந்துள்ளது.” இது மாற வேண்டும். உடனடியாக மாற வேண்டும்!