மார்க்சும் தொழிற்சங்கங்களும் - பி.டி.ரணதிவே

இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்) 24ஆவது அகில இந்திய மாநாடு நடைபெற உள்ள நிலையில், கட்சியின் தத்துவார்த்த ஏடான THE MARXIST (தி மார்க்சிஸ்ட்)-ல் வெளியாகியுள்ள தேர்வு செய்யப்பட்ட கட்டுரைகளின் சாராம்சம் இங்கு வெளியிடப்படுகிறது.  தொழிற்சங்கங்களைப் பற்றிய மார்க்சிய பார்வையில் மிக விரிவாக முன் வைக்கிறது இக்கட்டுரை. இந்திய தொழிற்சங்க இயக்கத்திற்கு சித்தாந்த தெளிவை ஏற்படுத்திய இக்கட்டுரையை  (The Marxist Volume: 03, No. 4 October-December, 1985 - Marx And Trade Unions -  B T Randive) 1985ல் 40 பக்கங்களில் வழங்கியுள்ளார் கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தின் மகத்தான தலைவரும், இந்திய தொழிற்சங்க இயக்கத்தின் முன்னோடியும், மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் நவரத்தினங்களில் ஒருவருமான தோழர் பி.டி.ரணதிவே.

1 உண்மையான  புரட்சிகர வர்க்கம்

மார்க்ஸ் தனது அரசியல் செயல்பாடுகளைத் தொடங்கிய காலத்தில், தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் தொழிற்சங்கங்கள் உருவாகத் தொடங்கியிருந்தன. முத லாளித்துவ ஆட்சியாளர்களுக்கு இது பெரும் எரிச்சலூட்டும் விஷயமாக இருந்தது. பல நாடுகளில் தொழிற்சங்கங்கள் தடை செய்யப்பட்டன. அக்காலத்தில் சோசலிசம் பற்றி சிந்தித்த கற்பனாவாத சோசலிஸ்டுகள், சிறு முதலாளித்துவ சோசலிஸ்டுகள் மற்றும் பலர், தொழிலாளர் அமைப்புகளின் முக்கி யத்துவத்தை புரிந்து கொள்ளவில்லை. சிலர் தொழிற் சங்கங்களை பயனற்றவை, தீங்கு விளைவிப்பவை என்று கருதி வெளிப்படையாக எதிர்த்தனர். மற்றும் சிலர் வேலை நிறுத்தங்களுக்கு தடை விதிக்க வேண்டும் என கோரினர். வேறு சிலர் தொழிற்சங்கங்களையும் வேலை நிறுத்தங்களையும் சமூக மாற்றத்திற்கான ஒரே கருவியாகக் கருதினர். ஆனால் அவர்கள் பொருளாதாரப் போராட்டத்துக்கு அப்பால் செல்ல மறுத்தனர். அரசியலை கொள்கையளவில் நிராகரித்தனர். இந்த எந்தவொரு பார்வையும் தொழிற்சங்கப் போராட்டத்திற்கும்; முத லாளித்துவ அடிமைத்தனத்திலிருந்து தொழிலாளர் வர்க்கத்தையும் சமுதாயத்தையும் விடுவிப்பதற்கும் - தொழிலாளர் வர்க்கம் அரசியல் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றுவதற்குமான போராட்டத்திற்கும் இடையேயான தொடர்பைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை. நவீன வர்க்கப் போராட்டத்தின் உள்ளடக்கத்தையும், சோசலிசப் புரட்சியின் முன்னணிப் படையாக தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் பாத்திரத்தையும் அவர்கள் புரிந்து கொள்ளாததே இதற்குக் காரணம். மார்க்ஸைப் பொறுத்தவரை, முதலாளித்துவ வர்க்கத்தை எதிர்கொள்ளும் உண்மையான புரட்சிகர வர்க்கம் தொழிலாளர் வர்க்கம் மட்டுமே. கம்யூனிஸ்ட் அறிக்கையில் அவர் கூறுகிறார்: “முதலாளித்துவ வர்க்கத்தை எதிர்கொள்ளும் அனைத்து வர்க்கங்களிலும் தொழிலாளர் வர்க்கம் மட்டுமே உண்மையான புரட்சிகர  வர்க்கமாகும். மற்ற வர்க்கங்கள் நவீன தொழில்துறை வளர்ச்சியால் சிதைந்து மறைந்து போகின்றன. தொழி லாளர் வர்க்கமோ அதன் சிறப்பான, அத்தியாவசியமான உற்பத்திப் பொருளாக இருக்கிறது.” இந்த வர்க்கத்தின் ஒவ்வொரு செயல்பாடும் மார்க்சுக்கு முக்கியமானது - இவை வர்க்க உணர்வை முன்னேற்றும் செயல்பாடுகள். தொழிற்சங்கங்களின் உருவாக்கமும் தொழிற்சங்க இயக்கமும் ஒரு வர்க்கமாக, பொதுவான வர்க்க உணர்வை உருவாக்குவதில் முக்கிய மான படிகளாக இருந்தன. தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் மேன்மையான அமைப்பான அரசியல் கட்சி, தொழி லாளர்களின் பெரும்பான்மையினரை உள்ளடக்கிய இந்த நடைமுறைப் போராட்டத்திலிருந்து தனிமைப்படுத்தப்பட்டு உருவாக்கப்படவோ விரிவுபடுத்தப்படவோ முடியாது.

2 மார்க்ஸ் நடத்திய போராட்டம்

அகில உலக தொழிலாளர் சங்கமானது, தொழிற் சங்கங்கள் மற்றும் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் பிற அமைப்புகளின் இணைப்பை, தனிநபர் உறுப்பினர் சேர்க்கையுடன் சேர்த்து வழங்கியது. வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அகில உலக தொழிலாளர் சங்கம் செயல்பட்ட போதும், அதன் கலைப்புக்குப் பிறகும், மார்க்ஸ் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் புரட்சிகரப் போராட்டத்தில் தொழிற்சங்கங்களுக்கு உரிய முக்கியத்துவம் அளித்தார். அதே நேரத்தில் இந்தத் தொடர்பை துண்டித்த தலைமையை அம்பலப்படுத்தினார். மார்க்சின் பார்வையில், அகில உலக தொழிலாளர் சங்கத்தின் நோக்கம் அன்றாட போராட்டங்களுக்கும் சர்வதேச ஒத்துழைப்புக்குமாக தொழிற்சங்கங்களை ஒன்றிணைப்பது மட்டுமல்ல; தொழிற்சங்கங்கள் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் நேரடி வர்க்க நடவடிக்கையை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதால் முதன்மை முக்கியத்துவம் பெற்றன. உண்மையான நோக்கம், சமூக விடுதலைக் கான போராட்டத்தில் சர்வதேச தொழிலாளர் வர்க்க இயக்கத்தின் அரசியல் ஒற்றுமைக்காக உழைப்பது;  தொழிலாளர் வர்க்கத்தினை அரசியல் அமைப்பாக திரட்டுவது என்றார் மார்க்ஸ். ஏங்கெல்ஸின் வார்த்தைகளில், “சோசலிச இயக்கத்தின் சர்வதேசத் தன்மையை தொழிலாளர் களுக்கும், முதலாளிகளுக்கும், அரசாங்கங்களுக்கும் வெளிப்படையாக காட்டுவதற்காகவும்; பாட்டாளி வர்க்கத்தை ஊக்குவிப்பதற்கும் வலுப்படுத்துவதற்கும்; அதன் எதிரிகளின் இதயங்களில் அச்சத்தை ஏற்படுத்துவதற்கும்” - ஆகிய இந்த நோக்கத்தை அடைய தொழிற்சங்க இயக்கத்திற்கு நெருக்கமான கவனம் செலுத்த வேண்டியது அவசியமாகும். மார்க்ஸ், தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் அமைதியின்மை யின் பல்வேறு வெளிப்பாடுகளை - அதில் தொழிற்சங்க இயக்கமும் ஒன்று - ஒன்றிணைக்க வேண்டியிருந்தது. தொடர்ச்சியான போராட்டத்தின் மூலம் தொழிற்சங்க இயக்கத்தின் முக்கியத்துவத்தை சோசலிசப் போராட்டத்தில் மற்றவர்களுக்கு கற்பிக்க வேண்டியிருந்தது. இது அகில உலக தொழிலாளர் சங்கத்தில் நீண்ட போராட்டமாக நடத்தப்பட்டது.

3 ஒரே பெரும் படையாக இணைக்கும் நோக்கம்

தொழிற்சங்க சீர்திருத்தவாதத்திற்கு எதிரான போராட்டம் பின்னர் தொடர்ந்தது. இந்தப் போராட்டம் தொழிலாளர் வர்க்கத்தை அதன் இறுதி இலக்கிலிருந்து திசை திருப்புகிற செயல்களுக்கு எதிரான போராட்டம். இந்தப் போராட்டத்தை லெனின் தொடர வேண்டியிருந்தது, பின்னர் கம்யூனிஸ்ட் அகிலமும் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிகளும் முன்னெடுத்தன. முதலாளித்துவ நாடுகள் அனைத்திலும், புதிதாக விடுதலை பெற்ற நாடுகளிலும் தொழிற்சங்கங்களில் முத லாளித்துவ செல்வாக்கிற்கு எதிரான இந்தப் போராட்டத்தை இன்றும் தொடர்ந்து நடத்த வேண்டியுள்ளது. பல்வேறு வெளிப்பாடுகளிலிருந்து உருவாக்கப்பட வேண்டிய ஐக்கிய முன்னணியின் தன்மையை அகில உலக தொழிலாளர் சங்கம் குறித்து ஏங்கெல்ஸ் கூறியதிலிருந்து காணலாம்: “ஐரோப்பா மற்றும் அமெரிக்காவின் தொழிலாளர் வர்க்கப் போராட்டப் படைகள் அனைத்தையும் ஒரே பெரும் படையாக இணைப்பதே அதன் நோக்கம்...” “ஆங்கில தொழிற்சங்கங்கள், பிரெஞ்சு, பெல்ஜிய, இத்தாலிய மற்றும் ஸ்பானிய புருதோனிஸ்டுகள், ஜெர்மன் லஸ்சாலியர்கள் ஆகியோருக்கு கதவை மூடாத திட்டத்தை அகில உலக தொழிற்சங்கம் கொண்டிருக்க வேண்டும்” என்றார் ஏங்கெல்ஸ். இது தொழிலாளர் வர்க்க இயக்கத்தின் முதிர்ச்சியற்ற நிலையைப் பிரதிபலிக்கும் சித்தாந்தங்களின் கலவையான கூட்டம். மார்க்சும் ஏங்கெல்சும் உண்மை யான இயக்கத்தை புரட்சிகரப் பாதைக்கு வழிநடத்த, தாங்கள் பெற்ற புரிதலை நோக்கி நுட்பமாகச் செயல்பட்டு வழிகாட்ட வேண்டியிருந்தது. போல்டேவுக்கு எழுதிய கடிதத்தில் மார்க்ஸ்,  “சோசலிச மற்றும் அரை-சோசலிச கோட்பாட்டுக் குழுக்களின் இடத்தில் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் உண்மையான அமைப்பை நிறுவுவதற்காகவே அகிலம் நிறுவப்பட்டது” என்று எழுதினார். அரசியல் கட்சி இன்னும் தொலைவில் இருந்த நிலையில், தொழிற்சங்கங்கள், பரஸ்பர உதவி சங்கங் கள், கூட்டுறவு சங்கங்கள், கல்வி சங்கங்கள் போன்ற வடிவங்களில் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் உண்மையான, நடைமுறை அமைப்பாக்கம் நடந்து கொண்டிருந்தது.

4 தொழிலாளர் வர்க்கம் அல்லாத போக்குகள்

மார்க்ஸ் குறிப்பிடும் கோட்பாட்டுக் குழுக்கள், தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் உண்மையான செயல்பாடு களுடன் தொடர்பற்ற முதலாளித்துவ அல்லது சிறு  முதலாளித்துவ சோசலிச போக்குகளைப் பிரதிநிதித்துவப் படுத்தின. பிரெஞ்சு சோசலிசம் மார்க்சியத்தின் மூலாதாரங்களில் ஒன்று என்பது தெரிந்ததே. மார்க்ஸ் பிரெஞ்சுப் புரட்சியை ஆழமாக ஆய்வு செய்து, தொழிலாளர்கள் மற்றும் விவ சாயிகளின் வர்க்கப் போராட்டங்கள் பல்வேறு சோசலிச அமைப்புகளில் எவ்வாறு பிரதிபலித்தன என்பதைப் புரிந்து கொண்டார். பெரும் பிரெஞ்சுப் புரட்சியின் போது சோசலிச  போக்கை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தியவரகளில் முக்கிய மானவர் பாபூஃப். பாபூஃபியர்கள் ஏழைகளுக்கும் பணக்காரர்களுக்கும் இடையிலான கலகத்தை ஒருங்கிணைக்க முயன்றனர். அனைத்து தீமைகளுக்கும் தனிச்சொத்து காரணம் என்பதை உணர்ந்து பொரு ளாதார சமத்துவத்திற்காக போராடினர்.  அவர்களது “சமத்துவவாதிகளின் அறிக்கை”யானது, “பிரெஞ்சுப் புரட்சி மற்றொரு பெரிய, சக்திவாய்ந்த புரட்சியின் முன்னோடி மட்டுமே, அது கடைசிப் புரட்சியாகவும் இருக்கும்” என்று அறிவித்தது. இது ஒரு பெரிய முன்னேற்றமான திட்டம். ஆனால் பாபூஃபும் அவரது ஆதரவாளர்களும் அவர்களின் திட்டத்தை நிறை வேற்றக்கூடிய சமூக சக்தியை காணத் தவறினர். பிரான்சில் “சமத்துவவாதிகளின் சதி” ஒடுக்கப்பட்ட பிறகு, மக்கள் மத்தியில் சோர்வு ஏற்பட்டது. சோசலிசக் கருத்துகள் மத, மனிதாபிமான வடிவங்களில் தோன்றத் தொடங்கின. செயின்ட் சைமனும் சார்லஸ் ஃபூரியரும் மனித சமுதாயத்தை மறுசீரமைப்பதற்கான திட்டங்களை முன்வைத்தனர். ‘சமத்துவ வாதிகளின்’ நம்பிக்கை அவர்களின் சிந்தனையின் முற்போக்குத் தன்மை,  மகிழ்ச்சி மற்றும் செழிப்பின் கற்பனைவாத வாக்குறுதியில் அல்ல, மாறாக தற்போதைய சமூகத்தின் மீதான கடும்  விமர்சனம் மற்றும் அம்பலப்படுத்துதலில் அடங்கி யிருந்தது. இவர்களில் யாரும் புரட்சியைப் பற்றி சிந்திக்கவில்லை. தங்கள் நோக்கங்களை நிறைவேற்றக்கூடிய சக்தியாக தொழிலாளர் வர்க்கத்தைக் காண இவர்களால் முடிய வில்லை. முற்போக்கான முதலாளிகள் உட்பட மக்களின் இதயங்களுக்கு விண்ணப்பித்து அமைதியான வழிகளில் சமூகத்தை மறுசீரமைக்க முடியும் என நம்பினர். இந்தப் போக்கை மார்க்ஸ் இப்படிப் பார்க்கிறார்: “வர்க்கப் போராட்டத்தின் வளர்ச்சியடையாத நிலை  மற்றும் அவர்களின் சொந்தச் சூழ்நிலைகள் காரண மாக, இந்த வகை சோசலிஸ்டுகள் அனைத்து வர்க்க  முரண்பாடுகளுக்கும் மேலாக தங்களைக் கருது கின்றனர். சமூகத்தின் அனைத்து உறுப்பினர்களின் நிலைமையையும், மிகவும் சலுகை பெற்றவர்களின் நிலைமையையும் கூட மேம்படுத்த விரும்புகின்றனர்...” “எனவே அவர்கள் அனைத்து அரசியல் மற்றும் குறிப்பாக அனைத்து புரட்சிகர நடவடிக்கைகளையும் நிரா கரிக்கின்றனர். அமைதியான வழிகளில் தங்கள் இலக்கு களை அடைய விரும்புகிறார்கள். தோல்வியடைவது உறுதி என்றாலும் சிறிய பரிசோதனைகள் மூலமும், முன் மாதிரி மூலமும் புதிய சமூக நற்செய்திக்கான பாதையை வகுக்க முயல்கிறார்கள்.” (கம்யூனிஸ்ட் அறிக்கை) இவை தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் உண்மையான போராட்டத்திலிருந்து விலகிய கோட்பாட்டுக் குழுக்கள். வர்க்கப் போராட்டத்தையும் சமூக ஒழுங்கை மாற்றுவதில் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் பங்கையும் புரிந்து கொள்ளாதது இவற்றின் பொதுவான பண்பாக இருந்தது.

5 மார்க்ஸ் மேற்கொண்ட  மகத்தான பணி

இந்த கோட்பாட்டுக் குழுக்களின் வரம்புகளுக்கு எதிராகப் போராடி, அவற்றை தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் உண்மையான இயக்கத்தில் கரைத்துவிட வேண்டியது மார்க்ஸின் பணியாக இருந்தது. இதற்கு அடிப்படைக் கொள்கைகளில் உறுதியுடன், பொறுமையான போராட்டம் தேவைப்பட்டது. கம்யூனிஸ்ட் அறிக்கையில் (1848) மார்க்ஸ் ஏற்கனவே தொழிற்சங்கங்கள் மற்றும் தொழிலாளர் வர்க்கக் கட்சி உருவாக்கம் வரை இட்டுச் செல்லும் தொழிலாளர் வர்க்க அமைப்பாக்க செயல்முறையை பகுப்பாய்வு செய்திருந்தார்:  “தொழிலாளர் வர்க்கம் பல்வேறு வளர்ச்சி நிலை களைக் கடந்து செல்கிறது. முதலாளித்துவ வர்க்கத்துட னான அதன் போராட்டம் அதன் பிறப்புடன் தொடங்குகிறது.” “தனிப்பட்ட தொழிலாளர்களுக்கும் தனிப்பட்ட முத லாளிகளுக்கும் இடையிலான மோதல்கள் இரு வர்க்கங் களுக்கும் இடையிலான மோதல்களின் வடிவத்தைப் பெறு கின்றன. அதன் பிறகு தொழிலாளர்கள் முதலாளிகளுக்கு எதிராக தொழிற்சங்கங்களை உருவாக்கத் தொடங்கு கின்றனர். கூலி வீதத்தைப் பாதுகாக்க ஒன்றுசேர்கின்றனர். எதிர்பாராத கிளர்ச்சிகளுக்கு முன்னதாகவே ஏற்பாடு செய்ய நிரந்தர சங்கங்களை நிறுவுகின்றனர். அங்கங்கே போராட்டம் கலவரங்களாக வெடிக்கிறது.” “தொழிலாளர்கள் சில நேரங்களில் வெற்றி பெறுகிறார்கள், ஆனால் தற்காலிகமாக மட்டுமே. அவர்களின் போராட்டத்தின் உண்மையான பலன் உடனடி விளைவில் அல்ல, மாறாக தொழிலாளர்களின் விரிவடையும் ஒற்றுமையில் உள்ளது...” “தொழிலாளர்கள் ஒரு வர்க்கமாகவும் அதன் விளைவாக ஒரு அரசியல் கட்சியாகவும் அமைப்பாக்கம் பெறுவது தொழிலாளர்களுக்கிடையேயான போட்டியால் தொடர்ந்து சீர்குலைக்கப்படுகிறது. ஆனால் அது மீண்டும் மீண்டும் எழுகிறது, மேலும் வலிமையாக, உறுதியாக, சக்திவாய்ந்ததாக.” - இவ்வாறு விவரிக்கிறார் மார்க்ஸ் ‘இங்கிலாந்தில் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் நிலைமை கள்’ என்ற நூலில் ஏங்கெல்ஸ் வேலைநிறுத்தங்கள் குறித்து இதே கருத்தைக் கூறுகிறார். வேலைநிறுத்தங் களை முதலாளித்துவ வர்க்கத்திற்கும் தொழிலாளர் வர்க்கத்திற்கும் இடையிலான சமூகப் போரின் வெளிப்பாடாகவும், போராடும் தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் வர்க்கப் போராட்டங்களுக்கான பயிற்சிக் களமாகவும் விவரிக்கிறார். வேலைநிறுத்தங்கள் தீர்மானகரமான முடிவுகளுக்கு வழிவகுக்காவிட்டாலும், அவற்றுக்கென தனித்த முக்கியத்துவம் இருந்தது. மார்க்சும், ஏங்கெல்சும் அன்றாட போராட்டத்தையும், தொழிற்சங்கப் போராட்டங்களையும், வேலைநிறுத்தங் களையும் வர்க்க விடுதலைக்கான போராட்டத்துடன் இணைத்துப் பார்த்தனர்.

சங்க உரிமைக்கான போராட்டம்

அவர்களின் சமகாலத்தினர் இந்தக் கண்ணோட்டத்தை பகிர்ந்து கொள்ளவில்லை. தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் வர்க்கப் போராட்டத்திற்கு வெளியே சமூக விடுதலையைத் தேடினர். எனவே சமகால தொழிற்சங்க இயக்கத்தின் உண்மையான அர்த்தத்தைப் புரிந்து கொள்ளத் தவறினர். சமகால தொழிற்சங்க இயக்கத்தை ஆழமாக ஆய்வு செய்த மார்க்ஸ், போராட்டத்தின் போக்கில் சங்கத்தைப் பராமரிப்பது உடனடி பொருளாதாரக் கோரிக்கைகளை விட முக்கியமானதாக மாறுகிறது என்பதைக் கவனித்தார். இரு வர்க்கங்களுக்கும் இடை யிலான தீவிர போராட்டத்தில் சங்க உரிமைக்கான போராட்டம் முக்கிய பிரச்சனையாக மாறுகிறது. கூலியை - கூலி உயர்வைப் பாதுகாக்க தங்கள் அமைப்பைத் தொடங்கிய தொழிலாளர்கள், தங்கள் அமைப்பைப் பாதுகாக்க வாரக்கணக்கில், மாதக்கணக்கில் கூலியைத் துறக்கத் தயாராக இருக்கிறார்கள். எனவேதான் பணிநீக்கத்திற்கு எதிரான வேலைநிறுத்தங்கள், சங்க உரிமை மீதான தாக்குதல்களுக்கு எதிரான வேலை நிறுத்தங்கள், சங்கங்களை அங்கீகரிக்க மறுப்பதற்கு எதிரான வேலைநிறுத்தங்கள் அனைத்து நாடுகளிலும் மிகக் கடுமையாக நடத்தப்படும் போராட்டங்களாக உள்ளன. - நாளை தொடரும்