தேசிய ஒற்றுமை காத்திட இந்தி திணிப்பை எதிர்ப்போம்! -

மொழிப் பிரச்சனையில் மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் நிலைப்பாட்டை விளக்கி, 1993 மே மாதம், பேரா.அருணன் எழுதி, 
கட்சியின் மாநிலக்குழு வெளியிட்ட ‘செப்புமொழி பதினெட்டு; சிந்தனை ஒன்று!’ என்ற பிரசுரத்தின் சாராம்சம் இங்கு தரப்படுகிறது.

இந்தியா என்பது பல மொழிகள், பல கலாச்சா ரங்கள், பல இனங்கள் கொண்ட ஒரு பன்முக நாடாகும். இந்த பன்முகத்தன்மையே நமது நாட்டின் பெருமையாக விளங்க வேண்டும். ஆனால் வருந்தத்தக்க விதமாக, சில சிறுமதியாளர்கள் இந்த பன்முகத்தன்மையை சமரசமின்றி ஒற்றைப்படுத்த முயற்சிக்கின்றனர். சிலர் மதத்தின் பெயரால் இந்த வேறுபாடுகளை மறுக்கின்றனர். மற்றும் சிலர் மொழி யின் பெயரால் அதற்கு எதிராக இறங்குகின்றனர். மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி தெளிவாக நம்புகிறது: பல மதங்கள் இருக்கட்டும், பல மொழிகள் புழங்கட்டும், உணவு-உடை-கலாச்சாரத்தில் வேறுபாடுகள் இருக்கட்டும். இவையனைத்தையும் மீறி நாமெல்லாம் ‘இந்தியர்’ என்கிற உணர்வு இருக்கிறது. அதைத்தான் நாம் போற்ற வேண்டும், வலுப்படுத்த வேண்டும். நமது ஒவ்வொரு செயலும் இந்த ஒற்றுமையை வளர்ப்பதாக இருக்க வேண்டுமே தவிர, அழிப்பதாக இருக்கக்கூடாது.

ஏன் இந்தி மட்டும் திணிக்கப்படுகிறது?

இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் தனது எட்டாவது அட்டவணையில் 15-க்கும் மேற்பட்ட மொழிகளை அங்கீகரித்திருக்கிறது. 1981-ஆம் ஆண்டு கணக் கெடுப்பின்படி இந்தியாவில் 39.9 சதவீதம் பேர் மட்டுமே இந்தி பேசுகின்றனர். மீதி 60 சதவீதத்திற்கும் மேற்பட்டோர் தெலுங்கு, பெங்காலி, மராத்தி, தமிழ் உள்ளிட்ட பிற மொழிகளைப் பேசுகின்றனர். (2011  கணக்கெடுப்பின்படி, 43.63 சதவீதம் பேர் இந்தி பேசுகின்றனர்) ஆனால், நமது அரசியலமைப்புச் சட்டம் இந்திய ஒன்றியத்தின் ஆட்சி மொழி (Official Language) எது என்று வரும்போது மட்டும் [பிரிவு 17 - ஷரத்து 343(1)] ‘தேவநாகரி எழுத்து வடிவில் உள்ள இந்தி’ என்று உரைக்கிறது. இத்தனை மொழிகள் பேசும் மக்கள் சேர்ந்து உருவாக்கியுள்ள இந்திய ஒன்றி யத்தின் ஆட்சி மொழியாக ஒரேயொரு தேசிய மொழி மட்டும் – அதுவும் மக்கள் தொகையில் 40 சதவீதம்  பேர்பேசும் மொழி மட்டுமே – அங்கீகரிக்கப் பட்டுள்ளது!

இந்தி திணிப்பின் அபாயம்

இந்தி திணிப்பால் பல கடுமையான பிரச்சனை கள் ஏற்படுகின்றன: 1. தேசிய ஒற்றுமைக்கு பாதிப்பு: இந்தி திணிப்பு தென் னிந்திய மக்களிடையே வெறுப்புணர்வை ஏற்படுத்தி, தேசிய ஒற்றுமைக்கு பாதிப்பை ஏற்படுத்துகிறது. 2. கல்வி வாய்ப்புகளில் ஏற்றத்தாழ்வு: இந்தி பேசாத மாநி லங்களைச் சேர்ந்த மாணவர்களுக்கு மத்திய அரசுத் தேர்வுகளில் பாதிப்பு ஏற்படுகிறது. 3.வேலைவாய்ப்புகளில் பாகுபாடு: ஒன்றிய அரசு வேலைகளில் இந்தி தெரிந்தவர்களுக்கு முன்னுரிமை கிடைக்கிறது, இது இந்தி தெரியாதவர்களுக்கு எதி ரான பாகுபாடாகும். 4. கலாச்சார அடையாள இழப்பு : மற்ற மொழிகளின் முக்கியத்துவம் குறைக்கப்படுவதால், அந்த மொழி களோடு தொடர்புடைய கலாச்சார அடையாளங்க ளும் சிதைகின்றன.

மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட்  கட்சியின் மொழிக் கொள்கை

மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி மொழி விவகா ரத்தில் தெளிவான நிலைப்பாட்டைக் கொண்டுள்ளது. 1987 ஜனவரி 31-பிப் 1 தேதிகளில் கோவையில் நடை பெற்ற மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் தமிழ்நாடு மாநிலக்குழு சிறப்பு அரசியல் மாநாட்டில் மொழிப் பிரச்சனை குறித்த விரிவான தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றப்பட்டன: 1. அங்கீகாரம் : எட்டாவது அட்டவணையில் உள்ள அனைத்து மொழிகளும் இந்தியாவின் ஆட்சி மொழி களாக அறிவிக்கப்பட வேண்டும். 2. நாடாளுமன்ற உரிமை : இந்த மொழிகள் எதிலும் நாடாளுமன்றத்தில் உறுப்பினர்கள் பேசுவதற்கு வழிவகை செய்யப்பட வேண்டும். இது உடனுக்கு டன் இதர மொழிகளில் மொழியாக்கம் செய்யப்பட வேண்டும். 3. சட்ட மொழிபெயர்ப்பு : ஒன்றிய அரசின் அனைத்து சட்டங்களும், உத்தரவுகளும் அனைத்து தேசிய மொழிகளிலும் ஒன்றிய அரசாலேயே வெளியிடப் பட வேண்டும். 4. நிதி உதவி : அனைத்து மாநில மொழிகளின் துரித வளர்ச்சிக்கும் ஒன்றிய அரசு நிதி உதவி அளிக்க வேண்டும். 5. மக்களுடன் தொடர்பு : ஒன்றிய அரசின் இலாகாக் கள், தாங்கள் இயங்கும் அந்தந்த மாநிலங்களின் மொழிகளிலேயே அந்தந்த மாநில மக்களோடு கடிதப் போக்குவரத்து நடத்த வேண்டும். 6. மாநில ஆட்சி மொழி : ஆங்கிலத்திற்குப் பதிலாக அந்தந்த மொழிவழி மாநிலத்தில், அதன் மொழி அந்தந்த மாநிலத்தின் அனைத்துத்துறைகளிலும் ஆட்சி மொழியாகவும், உயர்நீதிமன்றம் உள்ளிட்ட நீதிமன்ற மொழியாகவும், கல்வியின் சகல மட்டங்க ளிலும் போதனா மொழியாகவும் உடனடியாகக் கொண்டுவரப்பட வேண்டும். 7.ஆங்கிலத்தின் பங்கு : இந்தி பேசாத மாநிலங்களி லுள்ள மக்கள் விரும்பும் வரை ஆங்கிலம் இந்திய அரசில் ஓர் ஆட்சி மொழியாக நீடிக்கும் என்று மறைந்த இந்தியப் பிரதமர் ஜவஹர்லால் நேரு கொடுத்துள்ள வாக்குறுதியை ஒன்றிய அரசு இடைக்கால ஏற்பாடாக அமல்படுத்த வேண்டும்.

நடைமுறை சிக்கல்கள்

இதற்கு மாறாக, இந்தி திணிப்பு காரணமாக நடைமுறையில் பல சிக்கல்கள் ஏற்படுகின்றன: 1. அரசு ஆவணங்கள் : இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் கூட ஆங்கிலம், இந்தி ஆகிய இரு மொழிகளில்தான் ஒன்றிய அரசால் வெளியிடப்பட்டுள்ளது. ஏனைய மொழிகளுக்கு இத்தகைய முக்கியத்துவம் வழங்கப்படவில்லை. 2. தேர்வுகள் மற்றும் நேர்காணல்கள் : ஒன்றிய அரசுப் பணியாளர் தேர்வுகள் இந்தி மற்றும் ஆங்கிலத்தில் மட்டுமே நடத்தப்படுகின்றன. இது மற்ற மொழி பேசு வோருக்கு தாழ்வு மனப்பான்மையை ஏற்படுத்து கிறது. 3. தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பு : தொலைக்காட்சியில் இரண்டாவது அலைவரிசை நிகழ்ச்சிகள் முழுக்க முழுக்க அந்தந்த மாநில மொழிகளில் இருக்க வேண்டும். ஆனால் காலை, மதிய நிகழ்ச்சிகளை இந்தி-ஆங்கிலம் ஆக்கிரமித்துக் கொண்டி ருக்கின்றன. 4. ரயில்வே துறை : ரயிலில் முன்பதிவு செய்யச் சென்றால் அந்தத் துறையில் இந்தியில் கூறுகிறார் கள். மற்ற மொழிகளுக்கு முக்கியத்துவம்இல்லை. 5. வேலைவாய்ப்பு பிரச்சனை : “தமிழ் படித்தால் மட்டு மல்ல, தமிழில் படித்தாலும் வேலைவாய்ப்பு கிடைக் குமா?” என்ற சந்தேகம் பலருக்கு இருக்கிறது. இது போன்ற நிலை பிற இந்திய மொழிகளுக்கும் உள்ளது

. மாற்று வழி என்ன?

மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி இந்தி திணிப்பை எதிர்க்கிறது; அதேவேளை இந்தி மொழியை முற்றி லும் புறக்கணிக்க வேண்டும்; வெறுக்க வேண்டும் என்று கருதுவதில்லை. மாறாக, அனைத்து இந்திய மொழிகளுக்கும் சம அந்தஸ்து வழங்கப்பட வேண்டும் என்பதே கட்சியின் நிலைப்பாடாகும். 1. சமத்துவ மொழிக் கொள்கை : அனைத்து இந்திய மொழிகளுக்கும் சம அந்தஸ்து வழங்கப்பட வேண்டும். இதில் எந்த மொழியும் மேலாகவோ, கீழாகவோ கருதப்படக்கூடாது. 2. தன்னார்வ கற்றல் : இந்தி மொழியை கட்டாயப் படுத்தாமல், தன்னார்வ அடிப்படையில் கற்க விரும் பினால் அதற்கான வாய்ப்புகளை உருவாக்க வேண்டும். 3. பன்மொழி அணுகுமுறை : அனைத்து ஒன்றிய அரசு நிறுவனங்களும் பன்மொழி அணுகுமுறை யைப் பின்பற்ற வேண்டும். அந்தந்த மாநில மொழி களில் சேவைகள் வழங்கப்பட வேண்டும். 4. ஆங்கிலத்தின் பங்கு : இந்தி திணிப்பால் ஏற்படும் பிரச்சனைகளைத் தவிர்க்க, ஆங்கிலம் இந்திய அரசின் ஆட்சி மொழியாக தொடர வேண்டும். 5. மாநில மொழிகளை மேம்படுத்துதல் : ஒவ்வொரு மாநிலமும் தனது மொழியை முழுமையாக வளர்க்க தேவையான நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டும். கல்வி, நிர்வாகம், நீதித்துறை, மருத்துவம் போன்ற அனைத்து துறைகளிலும் மாநில மொழிகள் பயன் படுத்தப்பட வேண்டும். அதற்கு ஒன்றிய அரசு உதவ வேண்டும்.

ஆர்எஸ்எஸ் முழக்கம்  ஆபத்தானது

“இந்து-இந்தி-இந்துத்துவம்” என்பதுதான் சங்பரி வாரத்தின் அறிமுக வாசகம்! அதன் “எஜமான்” ஆர்.எஸ்.எஸ்ஸின் நிலை என்ன தெரியுமா? “ஒரு  இனம்! ஒரு மொழி! ஒரு கலாச்சாரம்!” என்பதுதான் அதன் முழக்கம்.  நேருவின் உறுதிமொழிக்கு சட்டப்பூர்வ அந்தஸ்து தர வேண்டும் என்கிறது அரசியலமைப்புச் சட்டம். இந்தி பேசாத மாநிலங்களில் உள்ள மக்கள் விரும்பும் வரை ஆங்கிலம் இந்திய அரசில் ஒர் ஆட்சி மொழியாக நீடிக்கும் என்னும் நேருவின் உறுதிமொழியை நடை முறைப்படுத்த வேண்டும். மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மொழிக் கொள்கை ஒரு முற்போக்கான, ஒற்றுமை தரும் கொள்கையாகும். அனைத்து தேசிய மொழிகளுக்கும் சம அந்தஸ்து, சம மரியாதை வழங்குவதன் மூலம் மட்டுமே நமது தேசத்தின் பன்முகத்தன்மையை பாது காக்க முடியும். “செப்பு மொழி பதினெட்டுடையாள் - எனின் சிந்தனை ஒன்றுடையாள்!” -என்ற மகாகவி பாரதியின் கருத்தே, நமது நாட்டின் மொழிக் கொள்கையாக இருக்க வேண்டும். மொழி என்பது வெறும் தகவல் பரிமாற்றத்திற் கான கருவி மட்டுமல்ல; அது ஒரு சமூகத்தின் கலாச் சார அடையாளம், பண்பாட்டு வாரிசு. மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி அனைத்து இந்திய மொழிகளையும் சமமாக மதிக்கிறது, எந்த ஒரு மொழியும் மற்றொரு மொழியை விடச் சிறந்தது அல்ல என்று நம்புகிறது. இந்தி திணிப்பு என்பது வெறும் மொழிப் பிரச்சனை மட்டுமல்ல; அது தேசிய ஒற்றுமையை பாதிக்கும் அரசி யல் பிரச்சனையாகும். ஒருமித்த குரலில் இந்தி திணிப்பை எதிர்ப்போம், அனைத்து இந்திய மொழி களுக்கும் சம அந்தஸ்தை வலியுறுத்துவோம். பன் மொழித் தன்மையைப் போற்றுவதன் மூலம், இந்தியா வின் பன்முக அடையாளத்தை பாதுகாப்போம்!