மார்க்சிய கலாச்சார இயக்கம் - இ.எம்.எஸ். நம்பூதிரிபாட்

இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்) 24ஆவது அகில இந்திய மாநாடு நடைபெற உள்ள நிலையில், கட்சியின் தத்துவார்த்த ஏடான THE MARXIST (தி மார்க்சிஸ்ட்)-ல் வெளியாகியுள்ள தேர்வு செய்யப்பட்ட கட்டுரைகளின் சாராம்சம் இங்கு வெளியிடப்படுகிறது. 

கலாச்சாரப் போராட்டம் என்பது பொருளாதார, அரசியல் மற்றும் சமூக களங்களில் நடக்கும் போராட்டத்தின் பிரிக்க முடியாத அங்கம் என துவக்க காலத்திலேயே வரையறை செய்தது இந்திய முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம். இக்கட்டுரையில் ( The Marxist Volume: 04, No. 2 April-June, 1986 Half A Century of Marxist Cultural Movement in India E M S Namboodiripad) இதை விரிவாக விவரிக்கிறார் தோழர் இ.எம்.எஸ்.நம்பூதிரிபாட்.முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கத்தின் பொன்விழாவையொட்டி 1986இல் எழுதப்பட்ட கட்டுரை இது.

1 அறிமுகம் மற்றும் பின்னணி

சுதி பிரதான் தொகுத்த “மார்க்சிய கலாச்சார இயக்கம்- இந்தியாவில்” என்ற  மூன்று தொகுதி நூல்கள், 1930களில் தொடங்கி இந்தியா கலாச்சார இயக்கத்தின் வளர்ச்சியை ஆழமாக ஆவணப்படுத்து கின்றன. இந்த நூல்கள் முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் (PWA) மற்றும் இந்திய  மக்கள் நாடக சங்கம் (IPTA) ஆகியவற்றின் தோற்றம், வளர்ச்சி மற்றும் அவற்றின் சவால்களை விரிவாக விவரிக்கின்றன. இந்த இயக்கம் நாட்டின் அரசியல், தொழிற்சங்க மற்றும் விவசாய இயக்கங் களுடன் பிரிக்க முடியாத வகையில் பின்னிப் பிணைந்திருந்தது. பொறுமை யுடனும் கடின உழைப்புடனும் செய்யப்பட்ட இந்த ஆவணப்படுத்தல், இந்திய கலாச்சார இயக்கத்தின் வளர்ச்சியை ஆய்வு செய்ய விரும்பும் அனைவருக்கும் மிகவும் பயனுள்ளதாக அமைந்துள்ளது. 1979-இல் முதல் தொகுதி வெளியிடப் பட்டபோது, டாக்டர் ஜி.அதிகாரி மற்றும் பேராசிரியர் ஹிரேன் முகர்ஜி முன்னிலை யில் நடந்த விழா என் நெஞ்சில் நிழலாடு கிறது.  முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கத்தின் (PWA) நிறுவன உறுப்பினர்கள்  கடுமை யான அடக்குமுறைகளைச் சந்தித்தனர். முதலில் இயக்கத்தின் வெளிப்படையான எதிரிகளுடனும், பின்னர் தங்களுக் குள்ளேயும் முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் - (முஎச), இந்திய மக்கள் நாடக சங்கம் - (இப்டா) ஆகியவற்றின் தன்மை குறித்து நடந்த கருத்து மோதல்கள் குறிப்பிடத்தக்கவை. 1936 ஏப்ரல் மாதம் லக்னோவில் முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் (முஎச) நிறுவப்பட்டது. அதன் பொன் விழா நிறுவன உறுப்பினர் பிரபல எழுத்தாளர் முல்க் ராஜ் ஆனந்த் தலைமையில் 1986 ஏப்ரல் 9 முதல் 11 வரை லக்னோவில் கொண்டாடப்பட்டது. இதே நகரில், மூன்றாவது வாரத்தில் அகில இந்திய கிசான் காங்கிரஸின் (பின்னர் கிசான் சபா என மாறியது) பொன் விழாவும் பாட்னாவில் கொண்டாடப்பட்டது.

2 இடதுசாரிகளின் எழுச்சி

1936-ல் லக்னோவில் முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கத்தின் (PWA) உருவாக்கம் என்பது தற்செயலான நிகழ்வல்ல. இந்திய தேசிய காங்கிரஸின் வருடாந்திர மாநாட்டிற்காக தற்காலிகமாக கட்டப்பட்ட காங்கிரஸ் நகரில் இது நடந்தது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இந்த காங்கிரஸ் மாநாடு, காங்கிரஸின் கொள்கையில் இடதுசாரி திருப்பத்தை குறித்த வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. ஜவஹர்லால் நேரு வழங்கிய தலைமையுரையும், மாநாட்டில் நிறை வேற்றப்பட்ட தீர்மானங்களும் நாட்டின் இடதுசாரி இயக்கத்தின் வளர்ச்சியில் இரண்டு முக்கிய நிகழ்வுகளின் தாக்கத்தை தெளிவாக வெளிப்படுத்தின: முதலாவதாக, நாடு முழுவதும் சிதறிக் கிடந்த கம்யூனிஸ்ட் குழுக்களை ஒருங்கிணைத்து, இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்கு ஒரு ஒருங்கிணைந்த மைய தலைமை உருவானது. இரண்டாவதாக, காங்கிரஸ் சோசலிஸ்ட் கட்சியின் உருவாக்கம்.  இந்த இரு அமைப்புகளும் (CPI மற்றும் CSP) பரப்பிய இடதுசாரிக் கருத்துக்கள், நேருவின் தலைமையுரை யிலும் காங்கிரஸ்  ாநாட்டின் தீர்மானங்களி லும் எதிரொலித்தன. அதே நகரில் மற்றொரு முக்கிய மாநாடும் நடைபெற்றது - அகில இந்திய கிசான் காங்கிரஸின் (பின்னர் கிசான் சபா என மாறியது) நிறுவன மாநாடு. இந்த  மூன்று கூட்டங்களில், தேசிய அளவில் மிக முக்கியமானது இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் மாநாடுதான். இது இடதுசாரிக் கொள்கைகளை நோக்கி ஒரு தெளிவான திருப்பத்தை குறித்தது. எனினும், மற்ற இரண்டு மாநாடுகளும் நடைபெற்றிருக்கா விட்டால், இந்த திருப்பம் அவ்வளவு பயனுள்ளதாக இருந்திருக்காது. விவசாயிகள் சங்கத்தின் (கிசான் சபா) தோற்றம் ஒரு முக்கிய மாற்றத்தை காட்டியது. ஆங்கிலேயர் ஆட்சிக்கு எதிராக,  முதலில், பதவி இழந்த நிலப்பிரபுக்களின் கீழும், பின்னர் முதலாளித்துவ தலை வர்களின் கீழும் போராடிய இந்திய விவசாயிகள், இப்போது புதிய கூட்டாளி களை தேட ஆரம்பித்தனர். அவர்கள் ஏகாதி பத்திய எதிர்ப்பு இயக்கத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தபோதிலும், தனித்து தங்களை ஒருங்கிணைத்துக் கொண்டனர். மறுஒருங்கிணைக்கப்பட்ட இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சிக்கும் புதிதாக உருவான காங்கிரஸ் சோசலிஸ்ட் கட்சிக்கும் இடையே யான ஒருங்கிணைந்த செயல்பாடு காட்டி யது என்னவெனில், காங்கிரசுக்குள்ளேயே, சர்வதேச தொடர்புகளுடன் கூடிய ஒரு சுயேச்சையான இடதுசாரி சக்தி உருவாகி, வலதுசாரிகளின் அதிகாரத்திற்கு சவால் விடத் தொடங்கியது என்பதுதான். முஎச (பின்னர் இப்டா) உருவாக்கம் காட்டியது என்னவெனில், இந்த புதிய  இடதுசாரி போக்கு அரசியல் மற்றும்  பொருளாதார துறைகளில் மட்டுமல்லா மல், கலாச்சார இயக்கத்திலும் தன்னை வெளிப்படுத்தத் தொடங்கியது.

3 முஎச-வின்  லண்டன் தொடக்கமும் முல்க் ராஜ் ஆனந்தின் பார்வையும்

முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கத்தின் துவக்க காலக்கட்டத்திற்கு வித்திட்ட மாபெரும் எழுத்தாளர் முல்க் ராஜ் ஆனந்தின் கட்டுரை, வாசகர்களை 1935-ன் இருண்ட நவம்பர் நாட்களுக்கு அழைத்துச் செல்கிறது. லண்டனில் ப்ளூம்ஸ்பெரி பகுதியின் காபி கடைகளி லும் மேல்மாடி அறைகளிலும் இருந்த சில இந்திய எழுத்தாளர்கள், இந்தியாவின் துய ரங்களையும், 1931-ன் முதலாளித்துவ நெருக்கடியால் சிதைந்த பண்புகளையும் உணர்ந்தவர்களாக, முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கத்தின் முதல் அணியை உருவாக்கினர். டென்மார்க் தெருவில் உள்ள நான்கிங் உணவகத்தில் நடந்த வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த கூட்டத்தில் முதல் அறிக்கை வாசிக்கப்பட்டது. அதன்பிறகு லண்டன் கிளையின் இருவார கூட்டங்களில் கட்டுரைகள், கதைகள், கவிதைகள் வாசிக்கப்பட்டன, சொற்பொழி வுகள் நிகழ்த்தப்பட்டன. 1936 ஏப்ரலில் லக்னோவில் நடந்த முதல் அகில இந்திய  முற்போக்கு எழுத்தாளர் மாநாட்டைத் தொடர்ந்து, பல்வேறு மொழி மண்டலங் களில் கிளைகளும் குழுக்களும் தொடங்கப்பட்டன. முஎச-வின் நீண்டகால பொதுச் செயலாளரும், நிறுவன உறுப்பினருமான சஜாத் ஜாகீர் தனது நினைவுகளில் குறிப்பிடுகிறார்: “1935-க்கு முந்தைய இரண்டு ஆண்டுகளை நினைவுபடுத்திக் கொள்ளுங்கள். உலகளாவிய பொரு ளாதார நெருக்கடியின் அரசியல் விளைவு ஜெர்மனியில் ஹிட்லரின் நாஜி கட்சி  சர்வாதிகாரமாக மாறியது. லண்டன் மற்றும் பாரீஸில் நாங்கள் தினமும், ஜெர்மனியிலிருந்து தப்பி வந்த அல்லது நாடு கடத்தப்பட்ட அகதிகளை சந்தித்தோம். எங்கும் பாசிச அடக்குமுறை யின் வேதனை நிறைந்த கதைகளைக் கேட்க நேர்ந்தது.” “கலை மற்றும் கல்வியின் பிரகாச மான உலகமாக இருந்த ஜெர்மனியி லிருந்து பரவிய இந்த வேதனை நிறைந்த இருள் ஐரோப்பா முழுவதும் தனது  பயங்கர நிழலை வீசியது. இவை யனைத்தும் எங்கள் இதயங்களின் உள் அமைதியை சிதறடித்தன. இந்த நவீன காட்டுமிராண்டித்தனத்தின் அலையை தடுக்க ஒரே சக்தி இருந்தது - தொழிற் சாலை தொழிலாளர்களின் ஒருங்கி ணைந்த சக்தி. கூட்டுறவு மூலமாகவும், முதலாளித்துவச் சுரண்டல் மற்றும் அடக்குமுறைக்கு எதிரான இடைவிடாத போராட்டத்தின் மூலமாகவும் உருவாகும் சக்தி. தொடர்ச்சியான வர்க்கப் போராட்டத் தின் அனுபவம், இந்த வர்க்கத்தில் புரட்சிகர வர்க்க உணர்வை உருவாக்கி, முதலாளித்துவம் காலத்தை பின்னோக்கி நகர்த்தும் முயற்சிகளை முறியடிக்க உதவுகிறது. இவர்கள் புதிய நாகரிகத்தின் படைப்பாளிகளாக மாறுகிறார்கள்.”

4 இந்தியாவில்  அரசியல் வடிவம்  பெற்ற  புதிய விழிப்புணர்வு

இந்த புதிய விழிப்புணர்வுக்கு இந்தியாவில் ஒரு குறிப்பிட்ட அரசியல்  வடிவம் கொடுக்கப்பட்டது. இது மறு சீரமைக்கப்பட்ட இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி யின் தலைமையாலும், புதிதாக உரு வாக்கப்பட்ட காங்கிரஸ் சோசலிஸ்ட் கட்சி யாலும் முன்னெடுக்கப்பட்டது. ஜவஹர் லால் நேருவின் தலைமையுரையிலும், அவரது வழிகாட்டுதலில் லக்னோ காங்கிரஸ் மாநாட்டில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானங்களிலும் இதே கருத்துக்கள் எதிரொலித்தன. புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட விவசாயிகள் சங்கத்தின் கருத்தியல் மற்றும் செயல்திட்ட அடிப்படையாகவும் இதுவே அமைந்தது.

1936-இல் லக்னோவில் நடந்தவை என்ன?

ஒரு புதிய வர்க்க அரசியல் சக்தி உரு வானது. இது இந்திய சமூகத்தின் அனைத்து வர்க்கங்களையும் பிரிவுகளை யும் உள்ளடக்கியதாக இருந்தாலும், சோவியத் யூனியன் மற்றும் கம்யூனிஸ்ட் அகிலத்தின் தலைமையிலான சர்வதேச தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் பொது வழிகாட்டுதலின் கீழ் இயங்கியது. இந்த புதிய சக்தி வெறும் அரசியல் இயக்கமாக மட்டும் இல்லை. அது மனிதனின் தனிப்பட்ட அல்லது சமூக வாழ்க்கையின் எந்த அம்சத்தையும் தொடாமல் விட்டுவிடவில்லை. பொரு ளாதார, அரசியல் மற்றும் சமூக களங் களில் நடக்கும் போராட்டத்தின் பிரிக்க முடியாத பகுதியாக கலாச்சார முன்னணி யில் நடக்கும் போராட்டமும் இருந்தது. முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்க நிறுவன மாநாட்டுக்கு இந்திய இலக்கியத்தின் மகத்தான ஆளுமைகளான ரவீந்திரநாத் தாகூர், சரோஜினி நாயுடு, முன்ஷி பிரேம்சந்த் ஆகியோரின் ஆசீர்வாதம் கிடைத்தது. உண்மையில் பிரேம்சந்த் இந்த மாநாட்டுக்கு தலைமை தாங்கினார்.

5  எழுத்தாளர்  பிரேம்சந்தின் வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த உரை

மகத்தான எழுத்தாளர் பிரேம் சந்த் தமது உரையில் இவ்வாறு குறிப்பிட்டார்: “இதுவரை நாம் மொழி மற்றும் அதன் பிரச்சனைகளை மட்டுமே விவாதித்து வந்தோம். உருது மற்றும் இந்தி இலக்கிய விமர்சனம் மொழியின் கட்டமைப்பு மற்றும் அமைப்பை மட்டுமே கையாண்டது. இது முக்கியமான, அவசியமான பணியாக இருந்தது. நமது இலக்கியத்தின் முன்னோடிகள் இந்த ஆரம்பகால தேவையை பூர்த்தி செய்து, தங்கள் பணியை சிறப்பாக நிறைவேற்றினர். ஆனால் மொழி என்பது ஒரு சாதனமே தவிர இலக்கல்ல; ஒரு நிலையே தவிர  பயணத்தின் முடிவல்ல. நமது எண்ணங் களையும் உணர்வுகளையும் வடி வமைத்து, அவற்றிற்கு சரியான திசையை வழங்குவதே அதன் நோக்கம். மொழி எதற்காக உருவாக்கப்பட்டதோ, அந்த நோக்கத்தை நிறைவேற்றும் வழிகளை கண்டறிவதே இப்போது நமது கடமை. இதுவே இந்த மாநாட்டின் முக்கிய நோக்கம்.” இலக்கியத்தின்  புதிய பரிமாணம் பிரேம்சந்த் தொடர்ந்து குறிப்பிட்டார்: “நமது இலக்கிய ருசி வேகமான மாற்றத்தை சந்தித்து வருகிறது. இது வாழ்க்கையின் யதார்த்தங்களுடன் மேலும் மேலும் இணைந்து வருகிறது. சமூகத்தையும், சமூக அலகாக மனித னையும் இது ஆராய்கிறது. தோல்வியுற்ற காதலைப் பற்றி பாடுவதிலோ, நமது ஆச்சரிய உணர்வை  திருப்திப்படுத்து வதிலோ மட்டும் இனி திருப்தி அடைய முடியாது. இது நமது வாழ்க்கையின் பிரச்சனைகளையும், சமூக மதிப்புள்ள கருப்பொருள்களையும் கையாளுகிறது.”

இலக்கியத்தின்  புதிய பொறுப்புகள்

“நம்மில் விமர்சன உணர்வை தூண்டாத, நமது மன உணர்வின் தேவை களை நிறைவேற்றாத, சக்தி தரும் தன்மையும் இயக்கமும் இல்லாத, நமது  அழகுணர்வை விழிப்படையச் செய்யாத, வாழ்க்கையின் கடுமையான யதார்த்தங் களை உறுதியான மனநிலையுடன் எதிர்கொள்ள வைக்காத இலக்கியம் இன்று நமக்குத் தேவையில்லை. அதை இலக்கியம் என்றே அழைக்க முடியாது.” மதமும் இலக்கியமும் பிரேம்சந்த் மதத்தின் பாத்திரத்தையும் விமர்சித்தார்: “கடந்த காலத்தில் மதம் மனிதனின் ஆன்மீக மற்றும் நெறி முறை வழிகாட்டுதலை தன் பொறுப்பாக எடுத்துக்கொண்டது. அது அச்சம், கவர்ச்சி, வெகுமதி, தண்டனை ஆகி யவற்றை தனது முக்கிய கருவிகளாகப் பயன்படுத்தியது. ஆனால் இன்று இலக்கியம் ஒரு புதிய பொறுப்பை ஏற்றுள் ளது. அதன் கருவி நமது இயல்பான அழகுணர்வு. இந்த அழகுணர்வை நம்மில் தூண்டுவதன் மூலம் அது தனது இலக்கை அடைய முயல்கிறது.”

கலைஞனின்  புதிய பொறுப்பு

“ஒரு எழுத்தாளர் இயற்கையை கவனித்து இந்த அழகுணர்வை வளர்த்துக் கொள்ளும்போது, அவரது  படைப்புகள் மேலும் பயனுள்ளதாக மாறும். அசிங்கமானது, வெறுக்கத்தக் கது, மனிதத்தன்மையற்றது ஆகிய அனைத்தும் அத்தகைய எழுத்தாளருக்கு தாங்க முடியாததாக மாறிவிடும். அவர்  மனிதநேயத்தின், நெறிமுறை நேர்மை யின், மேன்மையின் கொடிதாங்கியாக மாறுகிறார். ஒடுக்கப்பட்டவர்கள், சுரண்டப் பட்டவர்கள் - தனிநபர்கள் அல்லது குழுக்கள் - அனைவருக்கும் உதவுவதும், அவர்களின் நலனுக்காக குரல் கொடுப்ப தும் அவரது கடமையாகிறது.” “எழுத்தாளரின் நீதிபதி சமூகமே. தனது வழக்கை சமூகத்தின் முன்னே அவர் கொண்டு வருகிறார். அவரது கதை  எவ்வளவு யதார்த்தமானதோ, அவரது சித்திரம் எவ்வளவு வெளிப்பாட்டுத்தன்மை யும் இயக்கமும் கொண்டதோ, மனித இயல்பை பற்றிய அவரது கவனிப்பு எவ்வளவு நெருக்கமானதோ, அவ்வளவு பெரிய தாக்கத்தை அவரால் ஏற்படுத்த முடியும்.”

- நாளை தொடரும்