அடுத்த 18 மாதங்களில் 10 லட்சம் ஊழியர்களை அரசுப் பணியில் சேர்க்கப் போவதாக மோடி அறிவித்திருப்பது ஊடகங்களில் தலைப்புச் செய்தியாகியுள்ளது. 18 மாதங்களுக்குப் பிறகு என்ன நடக்கும்? மக்களவைத் தேர்தலுக்கான நேரம் இது. பணவீக்கமும் வேலையில்லாத் திண்டாட்டமும் வகுப்புவாதப் பிளவுகளால் மறைக்க முடியாத நெருக்கடியாக உருவெடுத்து வருகிறது என்பதற்கு இந்தப் பிரகடனம் ஒரு சாட்சி. பிசினஸ் ஸ்டாண்டர்டு கட்டுரை சுட்டிக்காட்டியுள்ளபடி, இது கடந்த எட்டு ஆண்டுகளாக பின்பற்றப்பட்ட வேலைவாய்ப்பு கொள்கையில் இருந்து விலகுவதாகும். புதிய தாராளவாதத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளில் ஒன்று அரசாங்கத்தின் அளவைக் குறைப்பது. 2014இல் மோடி ஆட்சிக்கு வந்தபோது 4.2 லட்சம் அரசுப் பணியிடங்கள் நிரப்பப்படாமல் இருந்தன. மோடியின் எட்டு ஆண்டுகளில் இது இரண்டு மடங்காக அதிகரித்துள்ளது. கேள்விக்கான பதிலில் நாடாளுமன்றத்தில் கொடுக்கப்பட்ட புள்ளிவிவரங்களின்படி, 2020 மார்ச் 1 இல், அது 9 லட்சமாக இருந்திருக்கும்.

அடுத்த இரண்டு ஆண்டுகளுக்கான புள்ளிவிவரங்களை சேர்த்தால், அரசாங்கத்தில் குறைந்தது 11 லட்சம் பணியிடங்கள் காலியாக இருக்கும். அனுமதிக்கப்பட்ட 40 லட்சம் பணியிடங்களில் நான்கில் ஒரு பங்கு காலியாக உள்ளன. இது தற்செயலாக நடந்ததல்ல. இது மிகவும் தெளிவான கொள்கையின் விளைவு. வேலை வாய்ப்பு குறைகிறது மேலே சொன்னது அரசு வேலைகள் பற்றியது. பணியிடங்கள் வெட்டப்படுவது மட்டுமின்றி, தற்போதுள்ள பணியிடங்களில் காலி பணியிடங்களும் நிரப்பப்படாமல் உள்ளன. பொதுத்துறை நிறுவனங்களில் வேலைவாய்ப்பும் கணிசமாக குறைந்துள்ளது. தனியார்மயமாக்கல் பெருமளவு வேலை இழப்புக்கு வழிவகுத்தது. இதன் விளைவாக, புதிய தாராளமய காலத்தில் தனியார் துறையை விட ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட துறையான பொதுத்துறையின் பங்கு குறைவாக இருந்தது. தனியார் துறையில் வேலை வளர்ச்சியின் வேகமும் குறைந்துள்ளது. அமைப்புசாரா துறையின் நிலைமை இன்னும் மோசமாக உள்ளது. இந்திய ரிசர்வ் வங்கியின் கூற்றுப்படி, 1980-81 முதல் 1990-91 வரையிலான சீர்திருத்தங்களைச் செயல்படுத்துவதற்கு முந்தைய பத்தாண்டுகளில் வேலைவாய்ப்பு ஆண்டுக்கு 2.02 சதவீதம் வளர்ந்தது. இது கிட்டத்தட்ட மக்கள்தொகை வளர்ச்சியுடன் ஒத்துப்போகும். இருப்பினும், பொருளாதார வளர்ச்சியின் வேகம் அதிகரித்த அளவுக்கு, வேலைவாய்ப்பு வளர்ச்சி உயரவில்லை. ஒப்பீட்டளவில் மெதுவாக வீழ்ச்சியடைந்தது.

சீர்திருத்தங்களின் முதல் பத்தாண்டான, 1991-92 / 1999-00 இல், வேலைவாய்ப்பு வளர்ச்சி ஆண்டுக்கு 1.54 சதவிகிதமாக குறைந்தது. இருப்பினும், 1999-00/2009-10 இல், வேலைவாய்ப்பு வளர்ச்சி மீண்டும் 1.47 சதவிகிதமாக குறைந்தது. 2009-10 முதல் 2017-18 வரை, தேசிய வேலைவாய்ப்பு வளர்ச்சி விகிதம் ஆண்டுக்கு 0.03 சதவிகிதமாக இருந்தது. இதனால் புதிய தாராளமயக் கொள்கைகள் வேலையில்லாத் திண்டாட்டம் என்ற நிலையை எட்டியுள்ளது. அதிகரித்து வரும் வேலையின்மை இதன் விளைவாக, அதிகாரப்பூர்வ புள்ளிவிவரங்களின்படி, வேலையின்மை அதிகரித்து வருகிறது. 1972-73 இல், அகில இந்திய வேலையின்மை 1.25 சதவிகிதமாக இருந்தது. சீர்திருத்தங்கள் தொடங்கியபோது, வேலையின்மை 2.85 சதவிகிதமாக உயர்ந்தது. பின்னர், மோடி அரசு ஆட்சிக்கு வரும் வரை, வேலையில்லாத் திண்டாட்டம் கிட்டத்தட்ட இந்த அளவிலேயே இருந்தது. ஆனால், 2017-18 இல் வேலையின்மை 6.55 சதவிகிதமாக உயர்ந்துள்ளது. இதை மறைக்க இந்திய அரசு சில காலமாக இந்த புள்ளிவிவரங்களை வெளியிட தயாராகவில்லை. தற்போது இந்திய பொருளாதாரத்தை கண்காணிப்பதற்கான மையத்தின் தகவல்படி, நாட்டில் வேலையின்மை விகிதம் 7.4 சதவிகிதமாக உள்ளது. இது வரலாற்றில் இதுவரை இல்லாத மிக அதிகமான வேலையின்மை விகிதம் ஆகும்.

இதையெல்லாம் சொன்னதும் பலரும் கேட்கும் ஒரு கேள்வி, 2017-18 தவிர, வளர்ந்த நாடுகளை விட இந்தியாவில் வேலையின்மை விகிதம் மிகவும் குறைவாக உள்ளது. ஏன்? என்பதாகும். இந்தியப் பொருளாதாரத்தின் முறைசாரா தன்மையே இதற்குக் காரணம். 90 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகமானோர் அமைப்புசாரா துறையில் பணிபுரிகின்றனர். இந்த துறையில் திறந்த வேலையின்மை ஒப்பீட்டளவில் குறைவாக உள்ளது. வேலை வாய்ப்புகள் குறைவாக இருந்தாலும் இருக்கும் வேலைகளை அதிக நபர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள முயற்சிக்கப்படுகிறது. வேலையில்லாதவர்களின் எண்ணிக்கையை விட வேலை செய்பவர்களின் வேலை நாட்களை மதிப்பீடு செய்வதே மிகவும் பொருத்தமானது. அமைப்புசாரா துறையில் வேலை நாட்கள் குறைந்து வருவதை கிடைக்கப்பெறும் புள்ளிவிபரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.

குறைந்து வரும் தொழிலாளர் பங்களிப்பு

வேலையில்லா திண்டாட்டம் தொடர்ந்து அதிகரித்து வருவதால், பலர் வேலை தேடும் முயற்சியை கைவிட்டனர். இதன் விளைவாக, உலகமயமாக்கல் காலத்தில் இந்தியாவின் தொழிலாளர் பங்கேற்பு விகிதம் குறையத் தொடங்கியது. 15-60 வயதுடையவர்களில், இந்தியாவில் வேலை வாய்ப்பு பெற்றவர்கள் 1977-78 இல் 42.3 சதவிகிதமாக இருந்தது, ஆனால், 2017-18 இல் 34.7 சதவிகிதமாகக் குறைந்துள்ளது. உலக வங்கியின் புள்ளிவிவரங்களும் இதை உறுதிப்படுத்துகின்றன. இந்நிலையில், அரசு துறையில் காலிப் பணியிடங்களை நிரப்பாததற்கு இளைஞர்கள் மத்தியில் கடும் கோபம் எழுந்துள்ளது. சமீபத்தில் பீகாரில் நடந்த இளைஞர்களின் கலவரமே இதற்குச் சான்று. இந்தச் சூழலில் 10 லட்சம் பேருக்கு உடனடியாக வேலை வாய்ப்பு என்ற அறிவிப்பை பரிசீலிக்க வேண்டும். ஆட்சேர்ப்பு ஏஜென்சிகள் பொதுவாக ஆண்டுக்கு ஒரு லட்சம் நியமனங்களைச் செய்யும் திறனைக் கொண்டுள்ளன. இங்குதான் 10 லட்சம் பணி நியமன அறிவிப்பு. எனவே இந்த அறிவிப்பு மோடியின் மற்றொரு கேலிக்கூத்தாக இருக்க வாய்ப்புள்ளது.

சிந்தா மலையாள வார இதழிலிருந்து சி.முருகேசன்