ஓளிமயமான
எதிர்காலம் தெரிவதாய்
ஓங்கி ஒலிக்கிறான்
நடைபாதையில்
பார்வையற்ற சிறுவன்
கைகளில் செருப்புத்தேய
பலகையை நகர்த்தி
எறும்புப் பென்சில் விற்கிறான்
சாலையிலொருவன்
எல்லா நாளும்
இரைதேடிப் பறக்கின்றன
ஏதோவொன்று கிடைக்குமென்ற
நம்பிக்கையில் பறவைகள்
ஒரு பூ உதிர்ந்த
அதே கிளையில்
அடுத்த மொட்டை
அவிழ்க்கிறது செடியொன்று
இன்றே கடைசி எனும்போதும்
மடியும்வரை
மகிழ்ந்தே பறக்கிறது ஈசல்.
உழைப்பின் கிளைகள்
கருணையற்று
முறிக்கப்பட்டதற்காக விசும்பாதே
விழுந்த இடத்தில்
வீரியமாய் முளைக்கும்
நல்ல விதை
தேய்ந்து வளரும் நிலவல்ல
தினந்தோறும்
உழைக்கத் தயங்காத சூரியன்
நீயென
உணரு! உணர்த்து...
காசாவயல் கண்ணன்