சமத்துவமின்மை வளர்ந்த காலத்தில் வேளாண்மை - பி.சாய்நாத்

பால் குவளையில் தெரியும் வேளாண் வீழ்ச்சி

வேளாண்மையைப் பெருநிறுவனங்கள் கைப்பற்றிக் கொள்ளையடிக்கும் வணிகமயமாக்குதலை கிராமப்புறங் களில் மேற்கொண்டதன் காரணத்தால்தான் இந்தி யாவின் உண்மையான விவசாய நெருக்கடி ஏற்பட்டுள் ளது. இதன் காரணமாக உலகின் மிக அதிக அள விலான சிறு விவசாயிகள் உயிர் பிழைத்து வாழ்வதே பெரிய சவாலாக உள்ளது.

விருந்தோம்பலின் வீழ்ச்சி

கடந்த 1984-ல் ஃப்ரண்ட்லைன் இதழ் துவங்கப்பட்ட காலத்தில், விவசாயிகளின் வீடுகளில் முதல் உபசரிப்பு ஒரு குவளை பசும்பால். மகாராஷ்டிராவின் மேற்குப் பகுதிகளில் கூடுதலாக ஒரு குவளை பால் வீட்டை விட்டுக் கிளம்பும்போதும் தருவார்கள். கடலோர ஆந்திராவின் சில மாவட்டங்களில் வெள்ளித் தம்ளரில் பால் வழங்கி மரியாதை செய்வார்கள். தமிழகத்தில் பித்தளைத் தம்ளரில் பால் அல்லது நறுமணம்
வீசும் வடித்த காபி வழங்கும் பழக்கம் இருந்தது.

மாற்றத்தின் அடையாளங்கள்

1990களின் தொடக்கத்தில் பல மாநிலங்களில் வெள்ளித் தம்ளர் மாறி ஸ்டெயின்லெஸ் ஸ்டீல் ஆனது. 1991-க்குப் பிறகு பசும்பால் தொடர்ந்தாலும் விளிம்பு இல்லாத பாத்திரங்களில் வந்தது. 1990களின் நடுப்பகுதியில் கண்ணாடிக் குவளைகள் தோன்றின. 2000 முதல் பாலுக்குப் பதிலாகத் தேநீர்வழங்கப்பட்டது. மகாராஷ்டிராவில் 2003-04-ல் கருப்புத் தேநீர் வந்தது. சர்க்கரையின் அளவு அன்பையும் மதிப்பையும் காட்டியது. அதுவும் குறைந்தது. கடந்த
பத்தாண்டுகளில் கண்ணாடிக் குவளைகளும் மறைந்து, ரயில் நிலையங்களில் கிடைக்கும் சிறியபிளாஸ்டிக் கப்புகளில் கருப்புத் தேநீர் வழங்கப்படுகிறது.

சமகால நிலை

2018-ல் சுதந்திரப் போராட்ட வீரர் திரு.கணபதிபால் யாதவ் அவர்களை மகாராஷ்டிரா மாநிலம் சாங்கிலியில் சந்தித்தபோது பசும்பால் அலுமினியக் குவளையில் வந்தது. இவ்வாறு குவளைகளின் இறங்குமுகப் பயணம் நமது வேளாண் பொருளாதாரத்தின் வீழ்ச்சியைக் காட்டுகிறது.

பொருளாதார  நெருக்கடியின் தாக்கம்

பால் உற்பத்தியாளர்களின் நிலை

தனியார் நிறுவனங்கள் பாலை குறைந்த விலைக்கு வாங்கி, நுகர்வோரிடம் அதிக விலைக்கு விற்கும் “சந்தை அடிப்படையிலான விலை” கொள்கையால் விவசாயிகள் பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். இத னால் கோடிக்கணக்கான விவசாயக் குடும்பங்களின் குழந்தைகளே பால் அருந்த முடியாத நிலை ஏற் பட்டுள்ளது. பாலின் ஒவ்வொரு சொட்டும் பிற அத்தியாவசியப் பொருட்கள் வாங்கத் தேவைப்படும் பணத்திற்குப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

பருத்தி விவசாயிகளின் பரிதாபம்

1970களில் விதர்பா பகுதியில் ஒரு விவசாயி ஒன்று அல்லது இரண்டு குவிண்டால் பருத்தி விற்று ஒரு பவுன் அல்லது ஒன்றரை பவுன் தங்கம் வாங்க  முடிந்தது. இன்று 10 குவிண்டால் பருத்தி விற்றா லும் ஒரு பவுன் தங்கம் வாங்க முடியாத நிலை. மகா ராஷ்டிராவில் பருத்திக்கு ரூ.7,122 குறைந்தபட்ச ஆதார விலை நிர்ணயிக்கப்பட்டாலும், நடைமுறையில் வெகு சிலரே ரூ.6,500 வரை பெறுகின்றனர். முழு ஆதார விலை கிடைத்தாலும் 10 குவிண்டால் விற்று (ரூ.71,200) 10 கிராம் தங்கம் கூட வாங்க முடியாது.

செல்வக் குவிப்பின் கொடுமை

2024 டிசம்பர் நிலவரப்படி, நாட்டின் 217 பெரும் பணக்காரர்களின் சொத்து மதிப்பு 1.041 பில்லியன் டாலர் (86.40 லட்சம் கோடி ரூபாய்) என ஃபோர்ப்ஸ் இதழ் தெரிவிக்கிறது. இது நமது மொத்த வேளாண் நிதிநிலை அறிக்கையான வெறும் 562 பில்லியன் ரூபாயை (46,646 கோடி ரூபாய்) விட 58 மடங்கு அதிகம். மக்கள்தொகையில் .000015 சதவீதமே உள்ள 217 பேரின் சொத்து மதிப்பு நாட்டின் மொத்த சொத்தில் மூன்றில் ஒரு பங்காக உள்ளது.

விவசாயிகளின் வருமான நிலை

77வது தேசிய மாதிரி கணக்கெடுப்பின்படி, விவசா யக் குடும்பத்தின் மாத வருமானம் ரூ.10,218 மட்டுமே.  2017-ல் மோடி அரசு விவசாயிகளின் வருமானத்தை ஐந்தாண்டுகளில் இரட்டிப்பாக்கப் போவதாக வாக்கு றுதி அளித்தது. ஆனால் 2012-13 முதல் 2018-19 வரை  விவசாய வருமானம் 10 சதவீதம் வீழ்ச்சியடைந்துள் ளது. தற்போது விவசாயக் குடும்பங்கள் கூலிவேலை, சம்பளம் மற்றும் கால்நடை வளர்ப்பு மூலமே அதிக வருமானம் பெறுகின்றனர்.

இடப் பெயர்வும் போராட்டங்களும்

விவசாயிகளின் பெருந்திரள் இடப்பெயர்வு

கடந்த 2000 முதல் 2011 வரையிலான காலகட்டத்தில் மிகப்பெரிய அளவிலான இடப்பெயர்வை நாடு சந்தித்தது. விவசாயமும் விவசாயப் பொருளாதா ரமும் தொடர் வீழ்ச்சிகளைச் சந்தித்ததால், கோடிக் கணக்கான விவசாயிகள் தங்களது நிலங்களை விட்டு பெருநகரங்களையும் அருகிலுள்ள சிறு நகரங்க ளையும் நோக்கிச் சென்றனர். ஊடகங்களின் அலட்சியம் இந்த மாபெரும் இடப்பெயர்வு ஒரு கெட்ட நிகழ்வா கக் கூடப் பார்க்கப்படவில்லை. ஃப்ரண்ட்லைன் போன்ற சில தேசிய ஊடகங்கள் மட்டுமே இது குறித்துப் பெரிய அளவில் செய்திகள் வெளியிட்டன. மற்ற ஊடகங் கள் இது குறித்து மிகவும் குறைவாகவே எழுதின. கொரோனா காலத்து மாற்றம் கொரோனா காலகட்டத்தில் இடப்பெயர்வு கிராமங்களை நோக்கி மறு வகையில் நடந்தது. குறைந்த வருமானத்தில் நகர்ப்புறங்களில் உடல் உழைப்புத் தொழிலாளர்களாகப் பணிபுரிந்தவர்க ளும், திறன் உள்ள விவசாயிகளும் தங்கள் கிராமங்க ளுக்குத் திரும்பினர். 2020 மே மாதத்தில் 25 நாட்க ளில் மட்டும் 91 லட்சம் தொழிலாளர்கள் கிராமங்களு க்குத் திரும்பியதாக ரயில்வே துறை தெரிவிக்கிறது. விவசாயிகளின் போராட்டங்கள் இந்தப் பின்னணியில் நடைபெற்ற விவசாயிகளின் எழுச்சிகள் முக்கியத்துவம் பெற்றன. Y 2018 மார்ச்சில் 40,000 ஏழை விவசாயிகள், குறிப்பாக ஆதிவாசி விவசாயிகள் மும்பையை நோக்கிச் சென்று மிகப்பெரிய அளவிலான போராட்டங்களை நடத்தினர். Y 2020-21 காலகட்டத்தில் கிசான் அந்தோலன் போராட்டங்கள் தில்லியின் எல்லைகளைத் தொட்டு, அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தின. இது கடந்த 30 ஆண்டு களில் உலகில் நடந்த மிகப்பெரிய ஜனநாயக வழியிலான அமைதியான போராட்டம். Y வால்ஸ்ட்ரீட் ஆக்கிரமிப்பு போராட்டங்கள் 9 வாரங்க ளில் முடிவடைந்தபோது, விவசாயிகளின் போராட் டம் 54 வாரங்கள் நீடித்து, மூன்று முக்கிய வேளாண் சட்டங்கள் திரும்பப் பெறப்பட்ட பின்னரே முடி வுக்கு வந்தது.

தாராளமயக் ொள்கைகளின் பின்விளைவுகள்

அரசின் பங்களிப்பு குறைப்பு

தாராளமயக் கொள்கைகளால் பல்வேறு துறை களில் இருந்து அரசின் பங்களிப்பு படிப்படியாக வெளி யேற்றப்பட்டது. ஏழை மக்களுக்கான மானியங்கள் குறைக்கப்பட்டு, அதே நிதி பெருநிறுவனங்களுக்கு ஊக்கத்தொகையாக மாற்றப்பட்டது. பொதுச் சொத்துக்கள் தனியார் கைகளுக்கு மாற்றப்பட்டன. இதற்கு ஒரு துல்லியமான உதாரணம் - சத்தீஸ்கரில் 19 கிலோமீட்டர் நீளமுள்ள ஆறே தனியாருக்கு வழங்கப்பட்டது.

கல்வித்துறை மாற்றங்கள்

வேளாண் பல்கலைக்கழகங்கள் தங்களது அடிப் படை நோக்கத்தில் இருந்து விலகி, பெருநிறுவ னங்களின் வேளாண் வணிக ஆய்வகங்களாக மாறி வருகின்றன. விவசாயிகளுக்கான ஆராய்ச்சியும், அறிவுப் பகிர்வும் குறைந்து வருகிறது.

உள்ளாட்சி அமைப்புகளின் நெருக்கடி

பஞ்சாயத்து அமைப்புகளின் நிலை கவலைக் குரியதாக உள்ளது. பெருநிறுவனங்களுக்கு எதிராகக் குரல் கொடுத்த பஞ்சாயத்துகளின் அதிகாரங்கள் குறைக்கப்பட்டு, அவற்றின் செயல்பாடுகள் குறை மதிப்பிற்கு உள்ளாக்கப்பட்டன. கடன் சுமையின் தாக்கம் வேளாண் கடன் நெருக்கடி விவசாயிகளை மிகவும் பாதித்துள்ளது. முறையான வங்கிக் கடன்கள் மறுக்கப் பட்டதால், கோடிக்கணக்கான விவசாயிகள் தனியார் வட்டிக்கடைக்காரர்களின் பிடியில் சிக்கியுள்ளனர். இந்த கடன் சுமையால் விவசாயிகளின் தற்கொலை கள் தொடர்ந்து அதிகரித்து வருகின்றன. விதர்பாவின் சோக நிலை 2003 முதல் 2013 வரையிலான பத்தாண்டு காலத்தில், வேளாண் இடுபொருட்களின் விலை 250-300 சதவீதம் வரை உயர்ந்தது. ஆனால் விவசா யிகளின் வருமானம் மிகவும் குறைவாகவே உயர்ந்தது. இது அவர்களின் வாழ்வாதாரத்தை கடுமையாகப் பாதித்தது.

ரிசர்வ் வங்கியின்  முன்னாள் ஆளுநரின் எச்சரிக்கை

ஒய்.வி.ரெட்டி அவர்களின் எச்சரிக்கை குறிப்பிடத் தக்கது: “கிராமப்புறங்களில் நிறைய மாற்றங்களைக் காணலாம். ஆனால் கிராமப்புற வளர்ச்சியைக் குறை வாகவே காண முடிகிறது.” இந்த கருத்து இன்றும் பொருந்தும் உண்மையாக உள்ளது. ஊரக வேலைத் திட்டத்தின் நிலை மகாத்மா காந்தி தேசிய ஊரக வேலை உறுதித் திட்டம் நெருக்கடியில் உள்ளது. கொரோனா காலத்தில் கிராமங்களுக்குத் திரும்பியவர்களால் திட்டத்தில் அதிக நெருக்கடி ஏற்பட்டது. வேலை கோருவோரின் எண்ணிக்கை அதிகரித்தும், நிதி ஒதுக்கீடு குறைக் கப்பட்டு, திட்டத்தின் செயல்பாடுகள் பாதிக்கப் பட்டுள்ளன. பொருளாதார நிபுணர்களின் பார்வை ஒரு முற்போக்கு பொருளாதார நிபுணர் கூறுவது போல, “நாம் வேளாண் விலைகளில் உலகமய மாக்குதலையும், வேளாண் வருமானத்தில் இந்தியமய மாக்கல் சூழலையும் காண்கிறோம்.” இந்த வார்த்தை கள் இன்றைய விவசாயிகளின் நிலையை மிகத் துல்லி யமாக விளக்குகின்றன.

வேளாண் நெருக்கடியின் தற்கால நிலையும் எதிர்காலமும்

தொடரும் அடிப்படை நெருக்கடிகள்

1991-க்குப் பிந்தைய முப்பது ஆண்டுகளில் வேளாண் நெருக்கடிகளே கிராமப்புற சமுதாயத்தின் மிகப்பெரிய சவாலாக உள்ளது. போதிய வேலை வாய்ப்பின்மை, தொடர் இடப்பெயர்வுகள், நீர்ப் பற்றாக்குறை, மோசமான உடல்நலச் சேவைகள், தரமான கல்வி வாய்ப்புகளின்மை ஆகியவை சேர்ந்து நெருக்கடியை அதிகரிக்கின்றன. தற்கொலைகளின் அதிகரிப்பு 2024 வரை 10 ஆண்டுகளில் சுமார் 4 லட்சம் விவசாயி கள் தற்கொலை செய்துள்ளனர். இது அதிகாரப்பூர்வ புள்ளிவிவரம் - உண்மை எண்ணிக்கை இதைவிட அதிகமாக இருக்கலாம். பேராசிரியர் கே.நாகராஜ் கூறுவதுபோல, இந்த தற்கொலைகள் வேளாண் நெருக்கடியின் காரணம் அல்ல - அதன் சோக மான விளைவு மட்டுமே.

பெருநிறுவனங்களின் ஆதிக்கம்

ஐந்து பெரும் வர்த்தக நிறுவனங்கள் இந்திய வேளாண்மையைக் கைப்பற்றி விட்டன. பேராசிரியர் நாகராஜின் வார்த்தைகளில் சொல்வதெனில், “கிராமப் புறங்களில் கொள்ளையடிக்கும் வணிகமயமாக்கு தலே” இதற்குக் காரணம்.

பாரம்பரிய முறைகளின் சிதைவு

நெருக்கடி வெறும் பொருளாதார இழப்புகளோடு நின்றுவிடவில்லை. பாரம்பரிய விவசாய முறைகள் மறைந்து வருகின்றன. கிராமங்களின் பரஸ்பர உதவி முறைகள், கூட்டுறவு வாழ்க்கை முறை ஆகியவை சிதைந்து வருகின்றன. அரசின் புறக்கணிப்பு தற்போதைய சூழலில் விவசாயிகளுக்கான அடிப்படை ஆதரவு திட்டங்களே குறைக்கப்பட்டு வரு கின்றன. முக்கிய முடிவுகள் எடுக்கும்போது விவசா யிகளின் கருத்துகள் கேட்கப்படுவதில்லை. அவர்க ளின் வாழ்வாதாரம் குறித்த முடிவுகள் அவர்களைக் கலந்தாலோசிக்காமலேயே எடுக்கப்படுகின்றன.

தீர்வுக்கான வழிகள்
1. விவசாயிகளுக்கான முறையான கடன் வசதிகள் மீண்டும் தொடங்கப்பட வேண்டும்
2. பொதுத்துறை முதலீடுகள் விவசாயத்தில் அதிகரிக்கப்பட வேண்டும்
3. சிறு விவசாயிகளுக்கான நிதி ஆதரவு வலுப்
படுத்தப்பட வேண்டும்
4. வேளாண் விளைபொருட்களுக்கு நியாயமான விலை உறுதி செய்யப்பட வேண்டும்
5. கிராமப்புற உள்கட்டமைப்பு மேம்படுத்தப்பட வேண்டும்
 

எதிர்காலத்திற்கான பரிந்துரைகள்

Y விவசாயிகள் நலன் சார்ந்த கொள்கைகள் உரு வாக்கப்பட வேண்டும் Y கிராமப்புற வளர்ச்சிக்கு உண்மையான திட்ட மிடல் தேவை Y விவசாயிகளுக்கான சமூகப் பாதுகாப்பு வளை யம் உருவாக்கப்பட வேண்டும் Y விவசாய ஆராய்ச்சி மற்றும் கல்விக்கு முக்கி யத்துவம் அளிக்கப்பட வேண்டும் இந்த நெருக்கடியின் விளைவுகளை வெறும் உற்பத்தி இழப்புகளாலோ, உயிரிழப்புகளாலோ மட்டும் கணக்கிட முடியாது. இது மனிதநேய இழப்பு, சமூக உறவுகளின் சிதைவு, கிராமப்புற வாழ்க்கை முறையின் அழிவு, விவசாயக் கலாச்சாரத்தின் வீழ்ச்சி ஆகியவற்றின் கூட்டு விளைவாகும். இந்த நெருக்கடி யிலிருந்து மீள்வதற்கு அரசின் உடனடித் தலையீடும், விவசாயிகளின் நலன் சார்ந்த கொள்கைகளும் மிக அவசியம்.  பிரண்ட் லைன் ஏட்டின் 40ஆம் ஆண்டு நிறைவையொட்டி வெளியாகியுள்ள சிறப்பிதழில் (2025 ஜன.10), இடம் பெற்றுள்ள பிரபல பத்திரிகையாளரும், இந்திய கிராமப்புற வாழ்வியல் நெருக்கடிகளை நாடு முழுவதும் பயணித்து பதிவு செய்தவருமான பி.சாய்நாத் அவர்களது கட்டுரை.  

தமிழில் : பேரா. தி.ராஜ்பிரவின்