articles

img

இரத்த தானப் படையாக மாறுங்கள்...

“நாம் மக்களிடம் போவோம், நோயுற்றவரின் ஒவ்வொரு வீட்டுக்கும் போக வேண்டும், நகரத்திலிருந்து கிராமத்துக்கு, ஒரு கதவிலிருந்து இன்னொரு கதவுக்கு.’’- என்ற தனது  திட்டத்தை அவர்தனது மனைவியிடம் சொல்ல, அந்த அம்மையார் அவருக்கு ஏதோ ஆகி விட்டது போல் பார்க்கிறார்.  

அவரது செயல்களை பார்த்த நண்பர்கள் ‘நீங்கள் கம்யூனிஸ்டா?’ என்று அவரிடம் கேட்க, “அப்படினா என்ன என்று எனக்கு தெளிவாக தெரியவில்லை; ஆனால் என்னை சிவப்பின் சிவப்பு என்று எண்ணிக் கொள்ளுங்கள்.  பணக்காரர்கள் தங்களை தாங்களே கவனித்துக் கொள்வார்கள் ஆனால் ஏழைகளை யார் கவனிப்பது?  அது அரசாங்கத்தின் கடமையில்லையா? ஏழைகள் என்னைதோழர் பெத் என்று அழைக்கிறார்கள். மாளிகைகளில் புகுந்து வேலை செய்வதைவிட ஏழைகளுக்காக நான் தெருவில் இறங்கி வேலை செய்வதே எனக்குபிடித்துள்ளது” என்கிறார் தெளிவான குரலில். 

சோவியத் ஒன்றியம்
தோழர் நார்மன் பெத்யூனின் சிந்தனையையும், கனவையும் நனவாக்கிய தேசமாக அன்று சோவியத் யூனியன் இருந்தது. 1935ல் சோவியத் சென்ற பெத்யூன் அங்கு பல அதிசயங்கள் நிகழ்ந்திருப்பதை நேரில் கண்டார். அன்று உலகின் பெரும்பகுதி நாடுகளை அச்சுறுத்திய காசநோய் சோவியத்தில் பாதியாக குறைக்கப்பட்டிருந்தது. அனைத்து சுகாதார கட்டமைப்புகளிலும் தொழிலாளர்களுக்கு முன்னுரிமையும், கட்டணமின்றி சிகிச்சையும், அதைவிட காசநோய் இருக்கிறதா என்று இளம் வயதினர் கட்டாய பரிசோதனை செய்து கொள்வதை  உறுதி செய்து சோவியத் அரசு  பொது சுகாதார கட்டமைப்பை பலப்படுத்தியிருந்தது. “நான் நினைப்பது போலவே சோவியத் இருக்கிறதே! அதனால் தான் ஊரில் உள்ளவர்கள் என்னை கம்யூனிஸ்ட் என்று சொல்கிறார்களா... அப்படியானால் நான் கம்யூனிஸ்ட்தான்” என்று நெஞ்சைநிமிர்த்தி சொல்லிக் கொண்டாராம் நார்மன் பெத்யூன்.ரஷ்யாவில் தான் கண்ட சானடோரியங்கள் உலக தரம் வாய்ந்தவை என அறிவித்தார்.

குருதிக் கொடையாளர்களாக...
ஜப்பானுக்கு எதிரான சீன யுத்த களத்தில் பெரும்காயங்களால் ரத்த இழப்பு ஏற்பட்டு ஏராளமானோர் உயிரிழந்து வந்த தருணத்தில், இரத்த இழப்பு ஏற்பட்ட வீரனுக்கு  உடனே ரத்தம் வேண்டும்,  அதேரத்த வகையுள்ள மருத்துவ ஊழியரின் ரத்தத்தை தானமாக கேட்க அந்த ஊழியர் தயங்குகிறார். அந்தநேரம் பெத்யூனின் நண்பர் துங் தன் உடலிலிருத்து ரத்தம் வடித்து தருகிறார். பலத்த காயத்துடன் வந்தஇன்னொரு வீரருக்கு ரத்தம் தேவைப்பட அவருக்குபெத்யூன் தன் இரத்தத்தை தருகிறார். அதைப் பார்த்த செவிலியர், அந்த ஊரின் வயதான பெண்மணி உட்பட என் ரத்தத்தை எடுத்து மற்றவர்களை காப்பாற்றுங்கள் என்று அவர்கள் சொல்லியதை பார்த்த அந்தகிராமமே இரத்ததானம் செய்ய முன் வருகிறது. நீங்கள் ரத்தம் தருவதை விட ரத்தம் கொடையாக பெறுவதற்கான ஒரு படையாக மாறுங்கள்; நாட்டிலுள்ள கிராமம், நகரம் என எல்லா இடங்களிலும் ரத்த தானம் செய்பவர்களின் குழுக்களை ஏற்படுத்த வேண்டும் என அவர்களை பயிற்றுவித்தார். 

நார்மன் பெத்யூனுக்கு ஊதியமாக 100 டாலர் தர முன்வந்த போது அதை கண்டு கடுமையாக கோபம் கொண்டு அப்படியெல்லாம் எந்த ஊதியமும்எனக்கு வேண்டாம், உணவும் மற்ற தேவைகளையும்நிறைவாக நீங்கள் செய்கிறீர்கள் அது போதும் எனக்கு எனக் கூறுகிறார்.     “ஒரு மருத்துவருக்கு சிங்கத்தின் இதயமும், பெண்களுக்கான கைகளும் இருக்கவேண்டும்” என்று தனக்கு பிடித்த பழமொழியை எப்போதும் நார்மன் பெத்யூன் கூறுவார்.  மருத்துவர் நார்மன் பெத்யூன் நடமாடும் அறுவை சிகிச்சை அரங்கு, இரத்த தானம், காச நோய் உள்ளிட்டு பல்வேறு நோய்களுக்கான அறுவைச்சிகிச்சை கருவிகளை கண்டறிந்தார். இது நவீன மருத்துவ உலகின் அச்சாரமாக திகழ்கிறது. 

சீனாவின் யுத்த மைதானத்தில்...
ஸ்பெயின் நாட்டு யுத்தத்தில் கிடைத்த அனுபவங்களை அவர் மாவோவிடம் எடுத்துக்கூறினார். மாவோ, உடனடியாக ஒரு நடமாடும் அறுவைச்சிகிச்சை அமைப்பை உருவாக்கும்படி பெத்யூனைக் கேட்டுக் கொண்டார். அது முதல் வடக்கு சீனாவின் உட்பகுதியில் அமைந்த யுத்தமையத்தில் மையத்திற்கேசென்றார். அங்கே அவர் இரண்டு வருடங்கள் பணியாற்றினார். சில நேரங்களில் நாற்பது மணி நேரம்கூடத் தொடர்ந்து தூக்கம் இல்லாமல் அறுவைச்சிகிச்சை செய்தார். இந்த அசாதாரணமான அர்ப்பணிப்புத் திறனால் அவருடைய புகழ் சீனா முழுவதும்சென்று அடைந்தது.கனடாவின் புகழ்பெற்ற நெஞ்சக அறுவைச்சிகிச்சை மருத்துவராக திகழ்ந்த அவர், ஓவியராக, கவிஞராக, ராணுவ வீராக, விமர்சகராக, ஆசிரியராக, விரிவுரையாளராக, மருத்துவ எழுத்தாளராக மற்றும் கோட்பாட்டாளராகவும் விளங்கினார். அவர் 1930களில் கொள்கைப்பிடிப்புள்ள கம்யூனிஸ்டாக உருவெடுத்தார். 

மருத்துவர் கோட்னிஸ்
மருத்துவர் பெத்யூனின் வாரிசாய் சீன மருத்துவக்குழுவுக்கு தலைமையேற்று 5 ஆண்டுகளே பணியாற்றினாலும் சீனாவின் அழிக்க முடியாத அடையாளங்களில் ஒருவராய் மாறிப் போனவர் இந்தியாவின் மருத்துவர் கோட்னிஸ்.இந்தியாவில் இருந்து நேருவும், சுபாஸ் சந்திரபோசுவும் இணைந்து அனுப்பிய மருத்துவக்குழுவில் ஒருவராக சென்றவர்  மருத்துவர் துவாரகநாத்  சாந்தாராம்  கோட்னிஸ் ஆவார். மற்றவர்கள் நாடு திரும்பிய நிலையில் கோட்னிஸ் மட்டும் முழுமையான வசதிகள் இல்லாத சூழல், கடுமையான தட்பவெப்பத்துக்கு இடையில் பணிபுரிந்தார்.சில நேரங்களில் தொடர்ச்சியாக மூன்று நாட்களுக்குத் தூங்காமலும் இடைவெளி இன்றியும் பணிபுரிய வேண்டிய கட்டாயம் கோட்னிஸுக்கு ஏற்பட்டது. 1940-ல் போர் கடுமையாக நடந்துகொண்டிருந்தபோது, தொடர்ச்சியாக 13 நாட்களுக்கு இடையில் 72 மணி நேரம் தூக்கம் இல்லாமல்588 அறுவை சிகிச்சைகளை கோட்னிஸ் மேற்கொண்டிருக்கிறார். 

மருத்துவமே வணிகமாக இன்று மாறியுள்ள நிலையில் கொரோனா தடுப்பு என்கிற பெயரில் தனியார் மருத்துவமனைகளின் கட்டணக் கொள்ளைகளை பலவிதங்களில் பார்த்து வருகிறோம். ஆனால்அன்று சேவை நோக்கத்தோடு போர் முனையில் படைவீரர்களுக்குச் சிக்கலான அறுவை சிகிச்சைகளை உடனுக்குடன் செய்து, உயிரைக் காப்பாற்றியஅவருடைய பணியை என்னவென்று சொல்வது? ஓய்வற்று பணியாற்றியதோடு மட்டுமல்லாமல் தனது உடல்நிலையில் கவனம் செலுத்தாததால்  உடல்நலம் குன்றிய அவர், 1942 டிசம்பர் 9-ம் தேதி 32 வயதிலேயே காலமானார். அவரின் மகத்தான பணியை பெருமையோடு சீனர்கள் நினைவு கூறுகிறார்கள். இந்தியாவிற்கு வரும் சீனாவின் தலைவர்கள், அமைச்சர்கள் உட்பட அனைவரும் கோட்னியை நினைவு கூறாமல் உரையாற்றியதில்லை.  

சீனாவில் மூதாதையருக்கு ஆண்டுதோறும் மரியாதை செய்யும் சிங்மிங் பண்டிகையின்போது, இன்றைக்கும் கோட்னிஸின் கல்லறையில் மலர்கள்குவிந்துவிடுகின்றன. சீனாவுக்குப் பங்களித்த அயல்நாட்டவர்களின் வரிசையில் முதல் 10 பேரில் கோட்னிஸுக்கு சீன மக்கள் இடமளித்துள்ளனர். இவர்களை போன்ற மருத்துவர்கள் இந்தியாவிலும் பணியாற்றியுள்ளார்கள். குறிப்பாக அரவிந்த்மருத்துவமனை கண்சிகிச்சை மருத்துவர் வெங்கடபதி, அடையாறு புற்றுநோய் மருத்துவர் சாந்தா, ஈரோடு மருத்துவர் ஜீவானந்தம், சென்னையில் 10 ரூபாய் மருத்துவர் கோபால், 5 ரூபாய் மருத்துவர் ஜெயச்சந்திரன் போன்று பல மருத்துவமுறைகளில் உள்ள ஏராளமான மருத்துவர்கள் மக்களுக்கான மருத்துவர்களாக பணியாற்றி வருகிறார்கள்.  
இந்த கொரோனா பேரிடர் காலத்தில் இவர்கள்போன்ற மருத்துவர்களை எல்லாம் ஒருங்கிணைத்துமக்களுக்கான மருத்துவத்தை முன்னெடுக்க வேண்டிய வரலாற்றுக் கடமை ஆளும் அரசுகளுக்குஉள்ளது. இதனை  ஆளும் அரசுகள் செய்யுமா? மக்கள் உயிர் காக்க செய்தே ஆக வேண்டும். இத்தகைய மருத்துவர்களைப் போல்  வளரும் மருத்துவர்களும் தேசம் என்பது மண் மட்டுமல்ல, மக்களும் கூடத் தான் என்ற புரிதலோடு சேவையாற்ற வேண்டும்..இன்றைய இளம் தலைமுறையின் ஆதர்ச சக்தியாக மாறுங்கள் மருத்துவர்களே!

கட்டுரையாளர் :  இரா.மு.அரவிந்தன் 

;