நக்சலிசம் இன்று!

இந்திய அரசியல் களத்தில் நக்சலிசம் என்று பிரபலமாக அறியப் படும் இந்த இயக்கம் தோன்றி இரண்டு தசாப்தங்கள் (1985-ல்) ஆகிவிட்டன. இன்று நக்சலிசத்தின் நிலை என்ன? நக்சல் இயக்கத்தை உருவாக்கிய குழுக்களின் கருத்தியலும் அரசியலும் என்னவாயின? நடப்புக் காலத்திற்கான பதில் ஏராளமான படிப்பினைகளைத் தருகிறது. ஏனெனில், இடது-குறுங்குழுவாதமும் தீவிரவாத சாகசவாதமும் வலது- சீர்திருத்தவாதம் மற்றும் திருத்தல்வாதத்தின் மறுபக்கமாகும் என்றும், இவை ஆளும் வர்க்கங்களின் நலன்களுக்கே சேவை செய்கின்றன என்றும் சர்வதேச கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தின் காலம் சோதித்த அனு பவத்தை இது உறுதிப்படுத்துகிறது. நக்சலிசம் போன்ற எந்த வகையான தீவிரவாதமும் தன்னுள்ளேயே சிதைவு மற்றும் சுய-அழிவின் விதை களைக் கொண்டுள்ளது. நக்சல் இயக்கம் தோன்றி ஐந்தே ஆண்டுகளில் 1970களின் தொடக்கத்தில் பல குழுக்களாகவும் பிரிவுகளாகவும் சிதறிப்போனது என்பது நன்கு அறியப்பட்ட உண்மை. இந்த அமைப்பு ரீதியான சிதை வுக்கு முன்னரே, கருத்தியல் குழப்பமும் திசைதிருப்பலும் ஏற்பட்டிருந்தன. இந்தக் கட்டுரையில், இடதுசாரி சாகசவாத போக்கின் தொடர்ச்சியான தடம்புரளலுக்கு அடிப்படையாக அமைந்த கருத்தியல் தேக்கத்தை இந்தக் குழுக்கள் அடைந்துள்ளன என்பதே கவனம் செலுத்தப்படுகிறது.

நக்சலிசத்தின் தற்போதைய நிலை
1969-ல் துவங்கப்பட்ட சி.பி.ஐ(எம்.எல்) புதிய புரட்சிகர கட்சியின் முன்னோடி என்று நக்சலியர்கள் பெருமையுடன் கூறிக்கொண்ட உரிமைக் கோரல் 1971-72-ல் சின்னாபின்னமாகி விழுந்தது. இதற்கும் முன்பே  இயக்கம் சிதறத் தொடங்கிவிட்டது. இன்றைய நக்சல் குழுக்களின் நிலையை முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ள அமைப்பு ரீதியான சிதைவின் சுருக்கமான வரலாறு அவசியமாகும்.  1968-ல் சி.பி.ஐ(எம்)லிருந்து பிரிந்த பல்வேறு நக்சலிச குழுக்கள் அகில இந்திய கம்யூனிஸ்ட் புரட்சி யாளர்கள் ஒருங்கிணைப்புக் குழுவை (ஏ.ஐ.சி.சி.ஆர்) உருவாக்கிய போதே, அதே ஆண்டில் மேற்கு வங்கத்தில் இரண்டு குழுக்கள் - பரிமள் தாஸ்குப்தா மற்றும் அஜித் சென் குழுக்கள் - பிரிந்துசென்றன. பின்னவர் மாவோயிஸ்ட் ஒருங்கிணைப்பு மையத்தை உருவாக்கினார்.  சாரு மஜும்தார் தலைமையிலான அகில இந்தியக் குழுவானது, (ஏ.ஐ.சி.சி.ஆர்) நாகி ரெட்டி, டி.வி.ராவ் மற்றும் புல்லா ரெட்டி தலைமை யிலான ஆந்திரக் குழுவை விலக்கியது. 1969-இல், பி.பி.சக்ரவர்த்தி குழு, மணி குஹா குழு, மற்றும் கேரளாவில் தனித்த அடையாளத்துடன் இயங்கிய குன்னிக்கல் நாராயணன் குழு ஆகியவை சாரு மஜும்தார் தலைமையிலான நக்சலியர்களிடமிருந்து விலகின. இவ்வாறு கட்சி அமைப்பின் சிதைவு தொடர்ந்தது. ஒவ்வொரு பிளவும் கருத்தியல் மற்றும் அரசியல் வேறுபாடுகளால் ஏற்பட்டது. இதன் விளைவாக நக்சலிச இயக்கம் தனது அசல் மார்க்சிய-லெனினிய அடித்தளத்திலிருந்து விலகி, மேலும் மேலும் குழப்பத்தை நோக்கி நகர்ந்தது.

பயனற்ற ஒற்றுமைக்கான தேடல்

குழுக்களின் முடிவற்ற சிதறலுக்கு இணையாக, அதேபோல் முடிவற்ற ஆனால் பயனற்ற ஒற்றுமைக்கான முயற்சியும் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டிருந்தது. முதல் முயற்சி, 1975 மார்ச்சில் எஸ்.என்.சிங் குழு புல்லா ரெட்டி குழுவுடன் இணைந்து சி.பி.ஐ(எம்.எல்)-ன் தற்காலிக மத்தியக் குழுவை உருவாக்கியது. ஆனால் ‘சமூக ஏகாதிபத்தியம்’ மற்றும் ‘இந்திய பாசிசம்’ ஆகியவற்றுக்கு எதிரான சர்வதேச மற்றும் தேசிய அளவிலான ஐக்கிய முன்னணி உத்திகள் குறித்த கருத்து வேறுபாடுகளால் 1980-ல் இந்த ஒற்றுமை உடைந்தது. 1975-ல் நெருக்கடி நிலையின்போது, எஸ்.என்.எஸ்-புல்லா ரெட்டி குழு சி.ஓ.சி, ஒற்றுமைக் குழு மற்றும் யு.சி.சி.ஆர்.ஐ ஆகியவற்றுடன் ஒரு  சந்திப்பை முன்னெடுத்து ‘பாசிச எதிர்ப்பு ஐக்கிய முன்னணி’ அமைப்ப தற்கான கூட்டு அறிக்கையை வெளியிட்டது. ஆனால் விரைவிலேயே சி.ஓ.சி மற்றும் யு.சி.சி.ஆர்.ஐ அந்த அறிக்கையை கண்டித்து, இந்த முயற்சி தோல்வியில் முடிந்தது. 1979-ல், வினோத் மிஸ்ரா குழுவும் எஸ்.என் சிங்-புல்லா ரெட்டி குழுவும் கூட்டு அறிக்கை வெளியிட்டு கூட்டு நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள ஒப்புக்கொண்டன. ஆனால் மோதல்கள் காரணமாக இதுவும் தோல்வியில் முடிந்தது. 1981 டிசம்பரில், நாகபூஷணம் பட்நாயக் மற்றும் பலர் முன்னெடுப்பில் 13 குழுக்கள் கலந்துகொண்ட கூட்டம் நடந்தது. இந்தக் கூட்டமும் பரஸ்பர குற்றச்சாட்டுகளுடன் முடிந்து, ஒற்றுமை முயற்சி தோல்வியில் முடிந்தது. இந்த தோல்விகள் ஆச்சரியமானவை அல்ல. ஏனெனில் கருத்தியல் வேறுபாடுகளும், நக்சலிசத்தின் கடந்த கால கோட்பாடுகள் மற்றும் நடை முறைகள் குறித்த பொது ஒப்பந்தத்தை எட்ட முடியாத நிலையும் இருந்தன. வினோத் மிஸ்ரா குழு, சி.ஆர்.சி மற்றும் பீப்பிள்ஸ் வார் குழு போன்ற  சில குழுக்கள் சாரு மஜும்தார் வழியை துறக்க மறுத்து, சிறு விமர்சனங் களுடன் அவரது அடிப்படை நிலைப்பாடுகளை பாதுகாக்கின்றன. மறுபுறம் எஸ்.என்.சிங் தலைமையிலான குழு, யு.சி.சி.ஆர்.ஐ மற்றும் புல்லா ரெட்டி குழுக்கள் சாரு வழியை பேரழிவுக்கு காரணம் என்று கருதி நக்சலிசத்தின் வீழ்ச்சிக்கு பொறுப்பானதாக பார்க்கின்றன.

கருத்தியல் குழப்பம்

1968-ல்  இடதுசாரி சாகசவாத விலகல் போக்கால் உருவான நக்சல் இயக்கம், சி.பி.ஐ(எம்)-ன் மார்க்சிய-லெனினியக் கருத்தியல் மற்றும் திட்ட நிலைப்பாடுகளை எதிர்த்து சவால் விடுத்தபோது, சர்வதேச கம்யூனிஸ்ட் இயக்கம் மற்றும் இந்தியப் புரட்சியின் பாதை தொடர்பான அனைத்து கேள்வி களிலும் இடதுசாரி குறுங்குழுவாத நிலைப்பாட்டை நக்சலியர்கள் எடுத்தனர்.  அவர்களின் நிலைப்பாடுகளை பின்வருமாறு சுருக்கலாம்: இந்தியா அரசியல் சுதந்திரம் பெறவில்லை, அது அரை-காலனி, அரை-நிலப்பிரபுத்துவ நாடு; இந்திய அரசு ஏகாதிபத்தியவாதிகள், தரகு அதிகார முதலாளிகள் மற்றும் நிலப்பிரபுக்களால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது; ஏகாதிபத்தியம், தரகு முதலாளித்துவம் மற்றும் நிலப்பிரபுத்துவத்திற்கு எதிரான தேசிய விடுதலையே புரட்சியின் கட்டம் ஆகும்; விவசாயிகளின் ஆயுதப் போராட்டம் அடிப்படையிலான மக்கள் யுத்தமே விடுதலைக்கான  வழி; சோவியத் யூனியன் திருத்தல்வாத அரசு; (பின்னர் சமூக ஏகாதி பத்தியம் என திருத்தம்) மற்றும் அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்துடன் கூட்டு  சேர்ந்துள்ளது; மாவோ சிந்தனைதான் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் சோதனைக்களம் - என்பவை. அவர்கள் நாடாளுமன்றத்தில் பங்கேற்பதை சீர்திருத்தவாதம் என்று கண்டித்து, பகிஷ்கரிப்பை உத்தி ரீதியான முழக்கமாக ஏற்றனர். மக்கள் அமைப்புகளின் பங்கை மறுத்து தொழிற்சங்கங்களை சீர்திருத்தவாத அமைப்புகளாக கருதி கைவிட்டனர். மேலும் நீண்டகால உத்தி விஷயத்தில், ஐக்கிய முன்னணிகளை வர்க்க சமரசம் என்று முத்திரை குத்தி அவற்றின் பங்கை மறுத்தனர்.

மா சே துங் சிந்தனையும்  சீன கம்யூனிஸ்ட் கட்சி பற்றிய நிலைப்பாடும்

நக்சலிச குழுக்களின் முக்கிய அடையாளமாக தொடக்கம் முதலே மாவோ  சிந்தனைகள் மீதான விளம்பரப்படுத்தப்பட்ட பற்றுறுதி இருந்தது. இவர்களின் கருத்துப்படி, மாவோ சிந்தனை மட்டுமே நமது காலகட்டத்தின் மார்க்சிய -லெனினியத்தின் சாரமாகும். மாவோ சிந்தனையை கண்டனம் செய்த ஆல்பேனிய ஆதரவு குழுக்களைத் தவிர, மற்ற அனைத்து குழுக்களும் தொடர்ந்து மாவோ சிந்தனைக்கு விசுவாசம் காட்டி வருகின்றன. எனினும், அதன் உள்ளடக்கம் மற்றும் பங்கு குறித்த அவர்களது புரிதல்கள் வேறுபடுகின்றன. ஒவ்வொரு குழுவும் மற்ற  குழுக்கள் மாவோயிச கருத்தியலை திரித்துவிட்டதாக குற்றம்சாட்டுகின்றன. வினோத் மிஸ்ரா குழுவைத் தவிர, சாரு ஆதரவு குழுக்கள் சீனாவில் நடந்த கலாச்சாரப் புரட்சியை தொடர்ந்து போற்றி, இக்காலகட்டத்தில் கட்சிக்கும் சோசலிச கட்டுமானத்திற்கும் ஏற்பட்ட சேதங்கள் குறித்த சீன கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் விமர்சன மதிப்பீட்டை ஏற்க மறுக்கின்றன. சர்வதேச நிலைமை மற்றும்  சோசலிசக் கட்டுமானம் குறித்த  இடதுசாரி  குறுங்குழுவாத நிலைப்பாடுகளின் முழு தொகுப்பையும் இந்தக்குழுக்கள் மாவோ சிந்தனையின் முக்கிய உள்ளடக்கமாகக் கருதுகின்றன. மறுபுறம் எஸ்.என் சிங், சி.புல்லா ரெட்டி மற்றும் டி.வி.ராவ் குழுக்கள் சீன கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மதிப்பீட்டையும்,  கலாச்சாரப் புரட்சிக்கு இட்டுச்சென்ற நால்வர் கும்பலுக்கு எதிரான கண்டனத்தையும் ஏற்றுக்கொள்கின்றன. ஆரம்பத்தில் சீன கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் நிலைப்பாடுகளை ஏற்றுக்கொண்ட சாரு ஆதரவு பீப்பிள்ஸ் வார் குழு, இப்போது அவற்றை திருத்தல்வாதம் என்று கருதுகிறது. மாவோவின் தலைமையில் கட்சியால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட சில தவறான கருத்துகளின் மீதான சீன கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் சுய மதிப்பீடு சி.ஆர்.சி, பீப்பிள்ஸ் வார் மற்றும் சரஃப் குழுக்களுக்கு ஏற்புடையதாக இல்லை. இந்தக் குழுக்கள் இப்போது சீன கம்யூனிஸ்ட் கட்சி திருத்தல்வாத கட்சியாக மாறிவிட்டது என்று கூறுகின்றன.

மூன்று உலகக் கோட்பாடு

மாவோ சிந்தனையின் உள்ளடக்கம் குறித்த குழுக்களுக்கிடையே யான வேறுபாடுகளில் மற்றொரு முக்கிய அம்சம் மூன்று உலகக் கோட்பாடு பற்றியதாகும். இது மா சே துங் சிந்தனையின் அங்கமா இல்லையா என்பது குறித்து மிகக் கடுமையான விவாதங்கள் நடைபெறுகின்றன. சாரு எதிர்ப்பு அல்லது சாரு ஆதரவு என்ற வேறுபாடின்றி, எஸ்.என்.எஸ் குழு, புல்லா ரெட்டி குழு, வினோத் மிஸ்ரா குழு, டி.வி.ராவ் போன்ற பெரும்பாலான குழுக்கள் மூன்று உலகக் கோட்பாட்டை மாவோ சிந்தனையின் ஒரு பகு தியாகவும், மார்க்சியம்-லெனினியத்தின் படைப்பாக்கப்பூர்வ பயன்பாடாக வும் கருதுகின்றன. சர்வதேச மற்றும் தேசிய பிரச்சனைகள் மீதான தங்க ளது அரசியல் நிலைப்பாட்டை இந்த அடிப்படையில்தான் வகுக்கின்றனர். சி.பி.ஐ(எம்) 1947-லேயே, சீன கம்யூனிஸ்ட் கட்சி முன்வைத்த இந்தக் கோட்பாட்டை வர்க்க பகுப்பாய்வை அடிப்படையாகக் கொள்ளாத மார்க்சிய விரோத கோட்பாடு என விமர்சித்தது. இரண்டு வல்லரசுகளைக் கொண்ட முதல் உலகம், மற்ற ஏகாதிபத்திய நாடுகளைக் கொண்ட இரண்டாம் உலகம், வளர்ச்சி குன்றிய நாடுகளைக் கொண்ட மூன்றாம் உலகம் என உலகை மூன்றாகப் பிரிப்பது சர்வதேச அளவில் வர்க்க உறவுகளின் அடிப்படையான பகுப்பாய்வுக்கு எதிரானது. மேலும் ஏகாதிபத்திய அமைப்புக்கும் சோசலிச அமைப்புக்கும் இடையேயான மைய முரண்பாட்டை இது மறைக்கிறது. இப்போது (1985களில்) சி.ஆர்.சி (வேணு குழு), சரஃப் குழு (மற்றும் நிச்சயமாக ஆல்பேனிய ஆதரவு குழுக்கள்) போன்ற சில நக்சலிச குழுக்கள் மூன்று உலகக் கோட்பாட்டின் மீது கடுமையான தாக்குதல் தொடுத்துள்ளன. மாவோ  இப்படி ஒரு கோட்பாட்டை உருவாக்கவில்லை